Choroba zakaźna skóry oraz błon śluzowych. Zakazić się można przez bezpośredni kontakt fizyczny (również przez stosunki płciowe) oraz za pośrednictwem przedmiotów (ubrania, zabawki, itp..). Czynnik zakaźny – MCV (molluscum contagiosum virus) - wirus z grupy ospy (Poxviridae). Rozróżnia się jak dotąd dwa typy wirusa – MCV-1 i MCV-2. Za większość zakażeń odpowiedzialny jest wirus MCV-1, ale oba powodują ten sam obraz kliniczny. Epidemiologia: Zakażenia spotykane są na całym świecie. Najczęściej chorują dzieci do 5. roku życia oraz dorośli w wieku 15-29 lat. U dorosłych mięczak zakaźny częściej ma charakter choroby przenoszonej drogą płciową. Nierzadko towarzyszy innym chorobom wenerycznym, często spotykany u osób współżyjących z większą ilością partnerów. Można się również zarazić w halach sportowych, na basenach, itp (często spotykany u sportowców i masażystów). Grupą szczególnie podatną na zakażenia są osoby z obniżoną odpornością (np. poddani leczeniu immunosupresyjnemu, chorzy na AIDS, sarkoidozę, nowotwory,..) Zmiany skórne występują w postaci niewielkich, półprzezroczystych grudek lub guzków, wyraźnie odgraniczonych od otoczenia, z charakterystycznym zagłębieniem w części środkowej. Wykwity mogą mieć barwę perłową, cielistą, szarawą, lub nawet żółtą. Okres wylęgania wynosi od tygodnia do 6 miesięcy (średnio jest to 2-3 miesięcy). Początkowo są wielkości główki od szpilki, następnie powoli powiększają się, osiągając po kilku tygodniach rozmiar 3-5 milimetrów. Rzadko obserwuje się wykwity ponad 1,5 cm. Mogą występować pojedynczo lub w skupiskach, czasem się zlewają. Zwykle jest ich od kilku do kilkudziesięciu, u osób z upośledzoną odpornością może ich być nawet kilkaset. Nieraz układają się linijne, ba skutek tzw. samozaszczepienia (czyli przenoszenia poprzez drapanie – tzw. objaw Koebnera). Zdarza się, że wykwitom towarzyszy niewielki świąd lub tkliwość a w ok. 10% obserwuje się obwódkę zapalną wokół guzków (tzw. molluscum dermatitis), która szybko ustępuje po usunięciu guzka. Umiejscowienie Zmiany przenoszone drogą płciową umiejscawiają się zwykle na skórze członka, u kobiet - na wzgórku łonowym, wewnętrznej powierzchni ud, na wargach sromowych większych, w szparze pośladkowej oraz w pachwinach. Rzadko spotyka się wykwity na błonach śluzowych narządów płciowych. U dzieci zmiany zwykle występują na odsłoniętych partiach skóry (na twarzy, kończyn oraz klatki piersiowej), mogą jednak wystąpić w każdym miejscu. Rzadko spotyka się je na dłoniach i stopach. Umiejscowione na powiece mogą powodować zapalenie spojówek lub rogówki (keratitis punctata). Przebieg choroby jest przewlekły – nie leczone zmiany utrzymują się ok. 2-4 miesięcy, ale mogą i znacznie dłużej (kilka lat). Zdarza się nadkażenie bakteryjne zmian. Zmiany zwykle ustępują samoistnie, nieraz na skutek pojawiającego się stanu zapalnego (np. uraz mechaniczny, zakażenie bakteryjne). Rozpoznanie opiera się na: - stwierdzeniu obecności charakterystycznych wykwitów, - obecności kaszowatej wydzieliny wydobywającej się z przekłutego lub uciśniętego guzka, - wynikach badań histologicznych (bardzo charakterystyczne, z obecnością kwasochłonnych ciał wtrętowych, ciał mięczakowatych; zmiany zwykle ograniczone do naskórka, w skórze właściwej widoczne jedynie, gdy towarzyszy stan zapalny), - rozmazie zawartości guzka (nakłucie guzka i wydobycie kaszkowatej wydzieliny i obejrzenie jej w mikroskopie świetlnym – widoczne charakterystyczne ciemne ciałka mięczakowate) Dodatkowo można potwierdzić diagnozę oglądając preparat w mikroskopie elektronowym, lub stosując metodę immunofluorescencyjną wykrywającą przeciwciała lub antygeny wirusa. Rozpoznanie różnicowe: Brodawki młodocianych – zmiany drobniejsze; brak „pępkowatego” wgłębienia, brak kaszowatej wydzieliny Kłykciny kończyste (brodawki weneryczne) – wyrośla brodawkujące, wydłużone; brak wgłębienia pośrodku, brak kaszowatej wydzieliny po wyciśnięciu; inny obraz histologiczny Brodawki zwykłe – większe; szorstka, rogowaciejąca powierzchnia, barwa brunatna w przeciwieństwie do molluscum contagiosum często występują na dłoniach i stopach, Płaskie kłykciny kiłowe – płaskie, miękkie wykwity Prosaki (milia) – mniejsze grudki; bez zagłębienia pośrodku; przy wyciskaniu widoczna niewielka ilość tłustej (nie kaszowatej), rogowej wydzieliny Syringoma – umiejscowione zwykle na twarzy, wokół oczu oraz na tułowiu; brak „pępkowatego” zagłębienia; decyduje badanie histologiczne Basalioma – zwykle pojedyncze, na skórze odsłoniętej, częściej u osób starszych; inny obraz histologiczny Keratoacanthoma – zwykle zmiany pojedyncze; brak kaszowatej wydzieliny; inny obraz histologiczny U chorych na AIDS należy również różnicować z kryptokokozą i histoplazmozą (za pomocą badania histologicznego). Leczenie Zmiany mogą ustąpić samoistnie, jednak ze względu na możliwość autoinokulacji, często zaleca się usuwanie guzków. Metody usuwania mięczaka zakaźnego: Krioterapia – aplikacja ciekłego azotu powoduje zamrożenie zmiany; zwykle wymaga dwu- lub trzykrotnego powtórzenia; dobrze tolerowana przez pacjentów; może pozostawiać blizny. Jest leczenie z wyboru u dorosłych w przypadku zmian umiejscowionych na narządach płciowych. Łyżeczkowanie Wycięcie Elektrokoagulacja Laseroterapia Zabiegi wykonywane są zwykle z zastosowaniem znieczulenia miejscowego. Mogą pozostawiać blizny. Miejscowa farmakoterapia: U pacjentów z licznymi drobnymi wykwitami stosuje się miejscowo środki drażniące, w celu wywołania reakcji zapalnej (zwykle: 20% alkoholowy roztwór podofiliny, Retin A, 5% kwas salicylowy lub 5% kwas mlekowy w zawiesinie kolodionu, azotan srebra lub kwas trichlorooctowy). Nieliczne, większe guzki można usuwać nakłuwając guzek, wyciskając zawartość a następnie stosując nalewkę jodową, azotan srebra, roztwór fenolu lub podofilinę. W przypadku zakażenia bakteryjnego podaje się antybiotyki. W razie wystąpienia molluscum dermatitis można podawać miejscowo maści lub kremy zawierające sterydy. UWAGA – Pamiętajmy, że partnerzy seksualni powinni się również przebadać i w razie potrzeby leczyć! To samo dotyczy rodzeństwa dzieci z objawami mięczaka. Pamiętajmy również, że brak wykwitów nie przesądza o diagnozie, ponieważ okres wylęgania trwa do kilku miesięcy.
Jak wygląda mięczak zakaźny i w jaki sposób można się nim zarazić? Czy zmiany chorobowe mogą powodować świąd? Dowiedz się, jak leczyć mięczaka.
Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 10:04, data aktualizacji: 15:29 Konsultacja merytoryczna: Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski ten tekst przeczytasz w 4 minuty Mięczak zakaźny to poważnie brzmiąca nazwa pod którą ukrywa się zakaźna, dokuczliwa, ale niegroźna dla życia choroba skóry. Czynnikiem wpływającym na zakażenie tą chorobą jest wirus z rodziny Poxviridae. Specjaliści wyróżniają dwa typy tego wirusa MCV-1 oraz MCV-2. Większość zakażeń jest wywołana przez pierwszy typ wirusa. Mazur Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Mięczak zakaźny - co to za choroba? Mięczak zakaźny - pierwsze objawy Rozpoznanie mięczaka zakaźnego Mięczak zakaźny - leczenie Mięczak zakaźny - co to za choroba? Mięczak zakaźny występuje na całym świecie. Zazwyczaj chorują dzieci do 5. roku życia oraz dorośli w wieku 15-29 lat. U osób dorosłych zakażenie często przenosi się drogą płciową. Bywa, że towarzyszy on innym schorzeniom przenoszonym drogą płciową, zwłaszcza u osób, które mają wielu partnerów seksualnych. Ale zakazić można się również poprzez kontakt z zakażonymi przedmiotami, np. zabawkami, ręcznikiem. Chorobę można złapać na basenie, w hali sportowej, w czasie masażu. Czynnikiem zakaźnym jest wirus z rodziny Poxviridae. Specjaliści wyróżniają dwa typy tego wirusa MCV-1 oraz MCV-2. Większość zakażeń jest wywołana przez pierwszy typ wirusa. Wirus mięczaka zakaźnego bardzo często występuje u osób cierpiących na atopowe zapalenie skóry oraz ludzi z obniżoną odpornością, czyli np. po ciężkich chorobach, przyjmujących leki immunosupresyjne, chorych na nowotwory czy sarkoidozę. Mięczak zakaźny - pierwsze objawy Pomimo tego, że mięczak jest bardzo zakaźny pierwsze objawy pojawiają się najwcześniej po dwóch tygodniach, a czasem nawet po sześciu miesiącach od kontaktu z osobą zakażoną lub też przedmiotami, których używała. Na skórze pojawiają się twardawe, półprzezroczyste grudki (3-5 mm) lub większe guzki (ponad 1,5 cm). Są wyraźnie odgraniczone od reszty skóry, mogą mieć kolor perłowy, szarawy, cielisty, a czasem żółty. Charakterystyczne jest to, że w środku guzka jest wyraźne wgłębienie. Guzki mogą pojawiać się pojedynczo lub w licznych skupiskach. Czasem ich ilość jest tak duża, że zlewają się i pokrywają znaczny obszar skóry. U osób z obniżoną odpornością takich guzków może być nawet kilkaset. Mazur / Mazur U osób zakażonych mięczakiem zakaźnym na drodze płciowej, charakterystyczne zmiany występują – u mężczyzn na skórze członka, a u kobiet na wzgórku łonowym, wewnętrznej powierzchni ud, na wargach sromowych większych, w szparze pośladkowej oraz w pachwinach. Chorobliwe wykwity rzadko atakują błonę śluzową narządów płciowych. U dzieci zmiany pojawiają się zwykle na twarzy, kończynach oraz klatce piersiowej. W zasadzie mogą wystąpić w każdym miejscu, ale rzadko spotyka się je na dłoniach i stopach. Jeżeli guzek mięczaka rozwinie się na powiece może być przyczyną zapalenia spojówek lub rogówki. Rozpoznanie mięczaka zakaźnego Jak już wspomnieliśmy, zmiany skórne występujące przy mięczaku zakaźnym są bardzo charakterystyczne ze względu na wygląd guzków. Wnętrze guzka jest wypełnione kaszkowatą (serowatą) treścią, którą wydostaje się na zewnątrz po nakłuciu lub przypadkowym zranieniu skóry. Doświadczonemu lekarzowi zwykle wystarcza to do postawienia diagnozy. Czasem jednak, aby się upewnić co do rozpoznania, zleca on biopsję guzka i badanie histologiczne pobranego materiału. Zwykle stwierdza się obecność kwasochłonnych ciał wtrętowych i ciał mięczakowatych. Mięczak zakaźny - leczenie Właściwie można nie leczyć takich zmian, bo wiadomo, że z czasem ustępują one samoistnie, chociaż trwa to zwykle kilka miesięcy. Jednak z powodu łatwego przenoszenia się zakażenia na inne osoby oraz inne fragmenty skóry guzki usuwa się różnymi metodami. Krioterapię - czyli wymrażanie wykonuje się, gdy zmiany zajmują znaczny obszar skóry (są zlane). Zabieg trzeba powtórzyć 2-3 razy, aby w stu procentach wyeliminować zakażenie. Zdarza się, że po leczeniu na skórze pozostają blizny. Jeżeli zmiany znajdują się na lub w okolicy narządów płciowych guzki usuwa się poprzez wycięcie lub wyłyżeczkowanie. Czasem stosuje się elektrokoagulację lub laseroterapię. Wszystkie zabiegi przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. U pacjentów, u których znajduja się nieduże wykwity mięczakowe możliwe jest zastosowanie farmakoterapii. Polega ona na smarowaniu zmian środkiem drażniącym, aby sprowokować reakcje zapalną i tak doprowadzić do wygojenia się zmian. Gdy na skórze występują tylko nieliczne guzki zwykle nakłuwa się je i wyciska z wnętrza kaszowatą treść. Po oczyszczeniu guzka skórę smaruje się nalewką jodową, azotanem srebra, roztworem fenolu lub podofiliną. Jeżeli dojdzie do zakażenia bakteryjnego, które zdarza się u dzieci i osób, które nie mogą zapanować nad drapaniem zmian, konieczne będzie podanie antybiotyku. Jeżeli zmianom towarzyszy dokuczliwy świąd, skórę wokół wykwitów smaruje się maściami zawierającymi sterydy. Samych zmian nie należy pokrywać maścią, gdyż to opóźnia proces gojenia. Jak przy wszystkich chorobach zakaźnych obserwacji oraz leczeniu powinni być poddani wszyscy Ci, którzy mieli kontakt z chorym na mięczaka zakaźnego. Czujność warto zachować przez wiele miesięcy od zachorowania jednego z członków rodziny, ponieważ – o czym było na początku – mięczak zakaźny może się wylęgać nawet kilka miesięcy. Tekst: Anna Jarosz Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. mięczak zakaźny choroby Mięczak zakaźny - jak rozpoznać i jak leczyć? Mięczak zakaźny (Molluscum contagiosum virus, MCV) to choroba dermatologiczna wywoływana przez wirusa z rodziny pokswirusów. Jak wskazuje nazwa schorzenia, wirus... Mięczak zakaźny Mięczak zakaźny to zakaźna choroba skóry oraz błon śluzowych, która objawia się występowaniem na skórze twardych i półprzeźroczystych guzków. Najczęściej atakuje... Co wysiada po czterdziestce? "Moje noce nie są już takie jak dawniej" [LIST] "Z zaciekawieniem przeczytałam tekst o »sypiących się 30-latkach«, który kilka dni temu ukazał się w serwisie Z zainteresowaniem i... niedowierzaniem.... Coraz więcej dzieci w przychodniach. Ta choroba może przekreślić wakacje W przychodniach ustawiają się coraz dłuższe kolejki dzieci z charakterystycznych objawami. Ospa wietrzna może pokrzyżować plany wakacyjne. Odczułam to kilka lat... Klaudia Torchała Zmiany w oddawaniu moczu mogą oznaczać kłopoty ze zdrowiem Wysoki cholesterol stwarza wiele poważnych zagrożeń i może zwiększać ryzyko rozwoju innych dolegliwości, np. chorób serca. Warto wiedzieć, że sygnałem świadczącym... Oskar Nawalany Boswellia - naturalny suplement na bóle stawów. "Odnawia" kolana Boswellia (znana także jako kadzidło indyjskie) jest ekstraktem ziołowym, który pozyskiwany jest z drzewa Boswellia serrata. Żywica z ekstraktu tej rośliny od... Karolina Gomoła Może zostać królem dobrze po siedemdziesiątce. Co wiadomo o zdrowiu księcia Karola? Książę Karol to następca brytyjskiego tronu. Ma 74 lata, niewiele krócej trwa panowanie królowej Elżbiety II. Brytyjska królowa, mimo swoich 96 lat, wciąż... Adrian Dąbek Nowy prezes Naczelnej Rady Lekarskiej myśli o rewolucji. Na tapecie relacja pacjent - lekarz Nowym prezesem Naczelnej Rady Lekarskiej został młody specjalista — Łukasz Jankowski. Na liście zmian, które jego zdaniem powinny nastąpić, znajduje się ta... Klaudia Torchała Masz suche, pękające pięty? Organizm próbuje powiedzieć ci coś ważnego Popękane pięty to problem wielu z nas. Nasze stopy narażone są na stały ucisk, związany z dźwiganiem ciężaru całego ciała. Nic więc dziwnego, że w wyniku małego... Eliza Kania Nietypowe choroby władców. Niektóre bywały co najmniej krępujące Byli znani z rządów twardej ręki, ale w życiu prywatnym niedomagali. Na tron zabierali ze sobą brzemię w postaci nietypowej choroby, nierzadko odziedziczonej w... Paulina Wójtowicz
Liszajec zakaźny często atakuje skórę już zmienioną chorobowo, gdy bariera obronna organizmu jest nadwerężona. Liszajec może się pojawić np. u dzieci z atopowym zapaleniem skóry, po ospie wietrznej, a nawet tam, gdzie są ranki po ukąszeniach owadów – określa się go wówczas jako liszajec zakaźny wtórny.
Widok (8 miesięcy temu) 28 listopada 2021 o 19:48 Macie może doświadczenie z maścią Conzerol Plus? Moja 5 latka ma mięczaka i Solphadern nie pomógł: Z góry dziękuje za opinie. 0 0 ~Ania (8 miesięcy temu) 28 listopada 2021 o 23:51 Tych leków, które wymieniłaś, nie znam. Jak synek miał mięczaka, to dermatolog przepisał nam Molutrex roztwór - zadziałało jak złoto, nawet śladu nie ma. W rezerwie mieliśmy też dużo droższy lek (Aldara krem 005 g/g), ale nie było potrzeby go wykupywać, skoro Molutrex zadziałał. Życzę powodzenia w zwalczaniu tego paskudztwa! 0 0 ~anonim (5 miesięcy temu) 15 lutego 2022 o 19:53 Witam mam pytanie stosujesz ta masc jakieś postępy mam ten sam problem 0 0 ~anonim (5 miesięcy temu) 18 lutego 2022 o 21:34 Mi u córki zadziałał Solphadern. Miała z tyłu na nodze o uda, głównie pod kolanem. Ale trzeba uważać z tym i nie nadużywać. Smarować tylko duże zmiany. Teraz córka ma pod bawią i tu jest problem, bo Solohadern jest za mocny. Czy ten Co Conzerol można przy oku? Czy jak dziecko zatrze do oka, to czy go tą maścią nie uszkodzi... :/ 0 0 ~anonim (5 miesięcy temu) 18 lutego 2022 o 21:37 Trzeba to wyłyżeczkować u dermatologa. Pediatra mi mówiła, że jej koleżanka nawet sama wydłubała palcami, zdezynfekowala i git. Ale zależy gdzie to jest umiejscowione... 0 0 do góryAtopowe zapalenie skóry u dzieci – objawy w zależności od wieku: do pierwszych objawów należą mocno wysuszona i swędząca skóra oraz występujące zaczerwienienie; do drugiego roku życia dziecka AZS może pojawić się pod postacią grudek i pęcherzyków, czyli wysypki rumieniowo-wysiękowej, najczęściej na skórze głowy oraz na
Mięczak zakaźny to wirusowa choroba skóry i błon śluzowych. Jak wskazuje nazwa, łatwo się nią zarazić. Do przeniesienia wirusa dochodzi przez bezpośredni kontakt (stosunki seksualne, dotyk, pielęgnacja dzieci), jak również przez używanie rzeczy należących do chorego (odzież, zabawki, ręcznik). Droga zakażenia często skorelowana jest z wiekiem chorego. Osoby w wieku produkcyjnym zwykle zarażają się przez kontakty seksualne z licznymi partnerami. Mięczak zakaźny a antykoncepcja Zdarza się, że mięczak zakaźny towarzyszy innym chorobom wenerycznym. Często współwystępuje z upośledzeniem odporności, zwłaszcza u osób chorych na HIV. Wirus jest łagodny i dlatego często chorzy nie szukają pomocy u specjalisty. Prezerwatywy nie chronią przed zakażeniem mięczakiem. Mogą jedynie minimalizować ryzyko choroby, ta jednak rozprzestrzenia się przez uszkodzony naskórek. Dzieci w wieku do 5 lat ulegają zakażeniu mięczakiem przez kontakt z chorym rówieśnikiem. Czasami opiekun lub rodzic przenosi wirus na dziecko przez czynności pielęgnacyjne. Dzieci często ulegają samozakażeniu. Drapiąc się przenoszą mięczaka na kolejne miejsca na skórze. Objawy zakażenia mięczakiem zakaźnym W większości przypadków zakażenie mięczakiem przechodzi bezobjawowo. Do zakażenia łatwo dochodzi w tych miejscach, gdzie miały miejsce otarcia naskórka. Okres wylęgania wynosi ok. 6 tygodni. Po tym czasie na skórze pojawiają się liczne grudki, oddzielone od skóry, o wielkości główki od szpilki. Z upływem czasu wielkość grudek zwiększa się, nawet do wielkości dużego ziarna grochu. Wypełniają się one perlistą cieczą. Swoim wyglądem przypominają brodawki, jednak mięczaki są bardziej odgraniczone, a środek zmiany posiada charakterystyczne „pępkowate” wgłębienie. U osób chorych na HIV zmiany mogą przyjmować charakter guzków olbrzymich, które w badaniu histopatologicznym ukazują komórki atopowe. Zmiany nie muszą powodować świądu. Z grudki po wyciśnięciu wypływa kaszowata wydzielina. Charakterystyczna jest lokalizacja grudek mięczaka zakaźnego. Zmiany mięczakowate występują zwykle na narządach płciowych. U kobiet zajmują wzgórek łonowy, z wargami sromowymi większymi, pachwiny i szparę pośladkową. U mężczyzn grudki pokrywają członek. Twarz, zgięcia łokciowe i kolanowe, klatka piersiowa i brzuch to miejsca charakterystyczne dla dzieci. Leczenie mięczaka zakaźnego Leczenie mięczaka zakaźnego to zwykle farmakoterapia. Miejscowo stosuje się podofilinę, azotan srebra, jodynę lub maści sterydowe. Doustnie podaje się cymetydynę. Leczenie farmakologiczne wymaga cierpliwości i wytrwałości. Należy śledzić wszelkie zmiany. Inne metody to krioterapia, laseroterapia i łyżeczkowanie zmian. Możliwe jest samoistne ustąpienie zmian chorobowych, jednak trwa to dłuższy czas. Po wyleczeniu pozostają nieliczne blizny. Agata. ten preparat to SolphaDermol – dostępny jest tylko na receptę i ważny 14 dni od otwarcia. Ale szczerze polecam! Gdybyś chciała coś więcej wiedzieć to śmiało pytaj.
Witamy! Typy onkogenne wirusa HPV, m.in. typ 31 nie powodują swoistych zmian narządów płciowych. Opisana zmiana jest dość niespecyficzna, trudno przypisać jej wyraźną przyczynę. Być może istnieje związek z infekcją HPV 31, tym bardziej jeśli nosicielstwo wirusa jest udokumentowane, a zmianie nie towarzyszą żadne objawy. Mięczak zakaźny – jakie są przyczyny, objawy i sposoby leczenia mięczaka u dzieci i dorosłych 24 czerwca 2016 choroby skórymięcznik zakaźny Mięczak zakaźny to choroba wirusowa skóry. Jak można nabawić się infekcji, po czym ją rozpoznać i jak wygląda ewentualne leczenie? Oto kilka podstawowych informacji na ten temat. Mięczak zakaźny – przyczyny Mięczak zakaźny przenosi się poprzez kontakt bezpośredni, a także dzielenie wspólnych przedmiotów (np. ubrań, ręczników, zabawek). Wirusem można zarazić się także na basenie, w saunie czy ośrodku sportowym. Mięczak zakaźny u dorosłych bywa przenoszony drogą płciową, dzieci natomiast zarażają się np. w trakcie wspólnej zabawy. Teoretycznie choroba jest w stanie dotknąć każdego, jednak częściej występuje u dzieci do 10. roku życia, ludzi zamieszkujących strefę klimatu tropikalnego, osób z osłabionym systemem odporności i atopowym zapaleniem skóry, a także uprawiających sporty, które wiążą się z bezpośrednim kontaktem skóry ze skórą (np. zapasy). Jak objawia się mięczak zakaźny? Objawy mięczaka nie występują bezpośrednio po zakażeniu, zazwyczaj zmiany skórne ujawniają się po 2 tygodniach, czasami później, nawet po kilku miesiącach. Charakterystyczne są twarde grudki z wgłębieniem w środku. Mają około 2-5 mm średnicy, choć w cięższych przypadkach średnica może wynosić nawet 1,5 cm. Grudki występują pojedynczo lub w większych skupiskach i pojawić się mogą w różnych miejscach na skórze, jednak nie na dłoniach i podeszwach stóp. Specyficzny wygląd zmian ułatwia lekarzowi diagnozę choroby. Leczenie mięczaka zakaźnego u dzieci i dorosłych Wiele przypadków, szczególnie u osób o silnym systemie odpornościowym, nie wymaga specjalnego leczenia, a grudki powinny zniknąć samoistnie. Ta informacja nie powinna jednak powstrzymywać cię przed pójściem do lekarza, bo zmiany skórne mogą oznaczać wiele chorób i tylko specjalista jest w stanie właściwie je rozpoznać. Leczenie mięczaka zakaźnego jest natomiast wymagane, gdy: zmiany są duże, mięczaki na skórze pojawiły się w obrębie twarzy i szyi, u dziecka lub dorosłego występuje atopowe zapalenie skóry, choroba dotyczy osoby z bardzo słabym systemem odpornościowym (np. w przypadku HIV), istnieje duże ryzyko rozprzestrzeniania się choroby na innych. Metody leczenia mięczaka obejmują krioterapię, łyżeczkowanie, terapię laserową lub leczenie za pomocą specjalistycznych środków farmakologicznych, działających miejscowo (np. w postaci preparatu zawierającego kwas salicylowy lub glikolowy), które powodują złuszczanie się skóry. Jeżeli specjalista zaleci Ci jakieś leki lub terapię, a jesteś w ciąży, starasz się o dziecko lub karmisz piersią – koniecznie go o tym poinformuj. Mięczak zakaźny – profilaktyka Aby uniknąć infekcji i nie rozprzestrzeniać jej dalej, ważne jest stosowanie się do zasad higieny. Dokładne mycie rąk w ciepłej wodzie z mydłem to podstawa, o czym powinno dobrze wiedzieć także dziecko. Ponadto, należy unikać dzielenia z innymi osobami rzeczy osobistych i kosmetyków (ubrania, ręcznik, mydło). Zmiany skórne powinny być utrzymywane w czystości i zasłonięte, aby inne osoby ich nie dotykały. Jeśli masz zakażenie, także postaraj się nie dotykać ani drapać grudek. Pamiętaj, że podczas zakażenia należy stronić od kontaktów seksualnych. Comments comments Opublikowane przez . Data publikacji: 24 czerwca 2016 Poniżej znajdziesz do nich odnośniki: Leczenie płaskiego liszaja mieszkowego – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska. Łuszczyca skóry głowy i paznokci – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski. Liszaj płaski przerosły na łydkach – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska. Naświetlanie przy łuszczycy – odpowiada Magdalena StusiĹska.Mięczak zakaźny to wirusowa choroba skóry, która dotyka nie tylko dzieci, lecz także dorosłych. U najmłodszych mięczakiem można się zarazić podobnie jak ospą. Z kolei u dorosłych do zakażenia dochodzi zwykle drogą kontaktów płciowych. Jakie są przyczyny i objawy mięczaka zakaźnego? Na czym polega leczenie? MIĘCZAK ZAKAŹNY u dzieci i dorosłych - przyczyny, objawy i leczenie Mięczak zakaźny to wirusowa choroba skóry, która najczęściej atakuje dzieci w wieku przedszkolnym, szkolnym, osoby aktywne seksualnie oraz pacjentów z obniżoną odpornością. Nie jest ona dokuczliwa, ponieważ nie powoduje przykrych dolegliwości, takich jak gorączka, swędzenie czy ból, jednak bardzo łatwo się nią zarazić. Ryzyko zakażenia wzrasta zwłaszcza u osób, których układ odpornościowy jest osłabiony. Spis treściMięczak zakaźny - przyczyny i czynniki ryzykaMięczak zakaźny - jak można się zarazić?Mięczak zakaźny - objawyMięczak zakaźny - diagnostykaMięczak zakaźny - leczenieMięczak zakaźny - zapobieganie Mięczak zakaźny - przyczyny i czynniki ryzyka Przyczyną choroby jest wirus mięczaka zakaźnego - MCV (molluscum contagiosum virus) z grupy wirusów ospy (Poxvirus). Atakuje on wyłącznie komórki nabłonka płaskiego, co znaczy, że wnika tylko na poziomie naskórka i nie rozprzestrzenia się głębiej. Na zakażenie są szczególnie narażone osoby, których system odpornościowy jest upośledzony, np. cukrzycy, osoby zakażone HIV (ocenia się, że mięczak zakaźny występuje u 20 proc. nosicieli). W grupie ryzyka znajdują się również osoby, które są przewlekłe leczone preparatami immunosupresyjnymi i kortykosterydami, a także chorzy na atopowe zapalenie skóry. Grupami ryzyka wśród zdrowych dorosłych są sportowcy, masażyści oraz osoby pracujące na terenie basenów kąpielowych. Mięczak zakaźny - jak można się zarazić? Do zakażenia, podobnie jak w przypadku ospy i innych chorób zakaźnych, może dojść przez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną, drogą kropelkową oraz przez wspólnie używane przedmioty (odzież, ręczniki czy zabawki). U osób aktywnych seksualnie do zakażenia często dochodzi w wyniku kontaktów seksualnych. Osoba zakażona może zarażać przez cały okres występowania u niej zmian na skórze (do czasu całkowitego ich zniknięcia). Mięczak zakaźny - objawy Po ok. 2-3 miesiącach od zakażenia pojawia się wysypka. Przybiera ona formę grudek, które: są nieliczne (ok. 30 sztuk); więcej pojawia się zwykle u osób z osłabioną odpornością; stopniowo się powiększają: początkowo są wielkości główki od szpilki, jednak później rozrastają się do 2-10 mm; mają charakterystyczne zagłębienie w części środkowej, nazywane "pępkowatym"; mogą mieć kolor skóry, biały, woskowy, perłowy lub szarobiały; można wycisnąć - wówczas pojawia się kaszowata treść; mogą być otoczone obwódką (pojawia się ona średnio u 10 proc. pacjentów); nie powodują przykrych dolegliwości (np. swędzenia itp.); po zagojeniu czasami pozostawiają drobne blizny; U dzieci tego typu zmiany najczęściej pojawiają się twarzy, tułowiu i kończynach. U dorosłych zwykle występują na wewnętrznej stronie ud, narządach płciowych i okolicy łonowej, ponieważ u nich do zakażenia często dochodzi w wyniku kontaktów seksualnych. Mięczak zakaźny - dlaczego nie wolno się drapać? Osoby chore na mięczaka zakaźnego, podobnie jak te chore na ospę, nie powinny się drapać. W ten sposób może dojść nie tylko do rozsiewu wykwitów, lecz także do drobnych urazów w obrębie guzka, a dalej do nadkażenia bakteryjnego. Mięczak zakaźny - diagnostyka Lekarz jest w stanie rozpoznać mięczaka zakaźnego na postawie samych objawów. Dodatkowym kryterium rozpoznawczym jest znaczna zakaźność. Uzupełniające badania najczęściej nie są konieczne. Potwierdzeniem rozpoznania może być badanie cytologiczne, polegające na wykonaniu rozmazu z kaszowatej wydzieliny. Ważne jest także różnicowanie mięczaka z innymi chorobami, takimi jak brodawki wirusowe, kłykciny kończyste czy włókniaki miękkie. Źle postawiona diagnoza skutkuje wdrożeniem nieodpowiedniej terapii, co niemożliwa wyleczenie. Mięczak zakaźny - leczenie Zmiany zwykle ustępują samoistnie w ciągu kilku miesięcy, dlatego - teoretycznie - leczenie nie jest konieczne. Jednak z powodu łatwego przenoszenia się zakażenia na inne osoby, zwykle podejmuje się próbę leczenia. Istnieją rożne możliwości terapeutyczne. Jeśli guzki są duże i jest ich sporo, specjalista może zaproponować leczenie zabiegowe. Jeśli guzki mają postać małych, licznych, rozsianych grudek, można stosować leczenie niezabiegowe. 1) Zabiegowe krioterapia łyżeczkowanie elektrokoagulacja leczenie chirurgiczne laseroterapia (laser CO2) mechaniczne usuwanie kaszowatej treści grudek, a następnie zastosowanie nalewki jodowej Są doniesienia o skutecznym wykorzystaniu metody fotodynamicznej do leczenia tego schorzenia. 2) Niezabiegowe Stosuje się przepisane przez lekarza preparaty. Wykazują one właściwości drażniące, przez co prowokują reakcje zapalną i w ten sposób doprowadzają do wygojenia się zmian. Są to preparaty, takie jak, 5-10 proc. roztwór wodorotlenku potasu, nalewka jodowa, 5-proc. kwas salicylowy, 5-proc. kwas mlekowy czy azotan srebra. Preparaty te są bezpieczne, pod warunkiem, że są stosowane u pacjentów w odpowiednim wieku, przez odpowiedni czas. Na przykład, roztwór wodorotlenku potasu można stosować już od 2. roku życia przez 2 tygodnie. Ważna jest także odpowiednia dawka leku. Jeśli zastosuje się zbyt dużą ilość preparatu, można wywołać stan zapalny w miejscu jego nałożenia. Wtedy trzeba przerwać terapię. Przy bardzo licznych wykwitach lub u pacjentów z obniżoną odpornością sięga się po leki przeciwhistaminowe, immunomodulujące oraz leki przeciwwirusowe. Terapia rozsianych zmian może wymagać nawet hospitalizacji. Leczenie mięczaka zakaźnego trwa kilka tygodni, czasem kilka miesięcy, a nawet kilka lat. Często zapomina się bowiem o leczeniu pozostałych członków rodziny chorego. Problemem jest również możliwości przenoszenia wykwitów u pacjenta z jednych okolic skóry na na drugą, na skutek np. drapania czy innych czynników drażniących. Mięczak zakaźny - zapobieganie Na mięczaka nie ma szczepionki, dlatego aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się choroby, należy przestrzegać podstawowych zasad higieny. Przede wszystkim osoba chora nie powinna dzielić swoich rzeczy z domownikami i innymi osobami. Czytaj też: Choroby skóry (dermatozy) - rodzaje Ospa wietrzna u dorosłych: objawy, leczenie, powikłania ospy u dorosłych Róża to zakaźna choroba skóry. Przyczyny, objawy i leczenie róży Promienica: bakteryjna choroba skóry Erytrodermia czyli złuszczające zapalenie skóry Ile wiesz o chorobach wenerycznych? Pytanie 1 z 16 Które patogeny mogą wywołać choroby weneryczne? Grzyby Pasożyty Bakterie Wirusy Wszystkie z powyższych
Rumień zakaźny u dzieci – objawy. Objawy zakażenia rumieniem zakaźnym zależą od wielu czynników, między innymi od wieku chorego, obciążenia chorobami (np. hematologicznymi), ale jest to także kwestia występowania zaburzeń odporności. Zakażenie parwowirusem B19 najczęściej dotyczy dzieci pomiędzy drugim a dwunastym rokiem
Forum: Mam z dzieckiem taki problem Kurcze i pewnie się przyplatało do młodego… Jutro ide do dermatolog ale juz raczej jako potwierdzenie diagnozy. Dodam, ze rodzinna leczyła jako pokrzywkę, utrzymuje się już od 3 mcy…ech…. Miałyscie ten problem, czym leczyłyscie? Po lekturze na necie pewnie na wymrazanie ani inne inwazyjne metody sie nie zdecydujemy, zostaje wzmacnianie odporności i ew groprinosin Napiszcie dziewczyny jak macie jakieś doświadczenia, bo złapałam lekką panikę… Dzieki P. S U nas w ogóle z tym wirusem ospy jest jakoś dziwnie… ja nigdy nie chorowałam mimo, ze miałam okazje się zakazić..przeciwciała mam ale małe, młody tez nie zachorował, a teraz ten mieczak, który podobno jest pochodna wirusa ospy.p93i4.