Nie jesteśmy w stanie precyzyjnie ustalić, kim dokładnie jest (lub była) Baba Jaga, a jeżeli ktoś podejmuje się jednoznacznego określenia tej postaci, to najwidoczniej nie dotarł on do dostatecznej liczby źródeł, a także zaprzeczeń i wniosków. Możliwości interpretacji jest bowiem wiele, a według treści książki Baba

^{Chuda dziewczyna wodziła wzrokiem, pomiędzy Babą Jagą, a Witch. Była zdenerwowana, ale i podniecona jednocześnie; zarazem szczęśliwa i Cieszymy się, że się zdecydowałaś – Witch próbowała ją No, bo to chyba fajnie być czarownicą! - oczy chudej dziewczyny Jasne, że fajnie! Właściwie to lepiej powiedzieć zajebiście! - Na twarzy śmiejącej się Baby Jagi zmarszczki jeszcze bardziej się uwidoczniły. - Zdobędziesz magiczną moc i upojne noce z samym panem kłamstwa i śmierci – z dziewczyna, aż rozdziawiła usta z zachwytu, słysząc te słowa. Sama jednak nie wiedziała, co ją bardziej ekscytuje w tej sytuacji, magia czy diabelski widok chyba rozbawił Witch, gdyż ta złośliwie go skomentowała:- Dobra, dobra, nie otwieraj tak szeroko buzi; na lody przyjdzie czas, kiedy Lucyfer odwiedzi cię!Dziewczyna grzecznie posłuchała i wykonała polecenie, po czym spytała:- Powiecie mi więcej o tej magii; jak bardzo będę potężna?- Wszystkiego dowiesz się po trochu, ale chodzi o to, że będziesz umiała łamać prawa fizyki – Baba Jaga dziewczyna niemal A będę umiała robić sztuczki np. wyciągać króliki z kapelusza?Witch zrobiła zażenowaną minę, rozłożyła ręce i powiedziała:- Nic nie kumasz, młoda! Masz mieć wielki siły i możliwości czynienia zła!Za oknem słychać było jakieś hałasy, ale kobiety nie zwracały na nie Zła; to magia ma służyć złu, a nie dobru? - Chuda dziewczyna była A czy tego zła trzeba robić dużo?- Jak ci to wytłumaczyć? - Baba Jaga sama zaczęła się zastanawiać. Po pewnym namyśle wyjaśniła. - Ochotę ma się, żeby robić zło bez przerwy, ale wówczas spaliliby nas na stosie, więc trzeba zło bardzo A dobro, można czasem robić? - chuda dziewczyna wolała się My dobra nigdy nie chcemy – Witch pochyliła głowę – ale, wiesz jak jest. Jak nam ktoś zapłaci za czynienie dobra, to dobro robimy. Oczywiście, nie jest to prawdziwe dobro, bo jest zrobione w zły sposób, ale ma efekty podobne jak No, to jest to dobro czy zło? - dziewczyna była w Słuchaj – Witch wkurwiła się – ostatnio jedna pinda chciała, żebyśmy wyleczyły jej wyrostek robaczkowy. Oczywiście, życzyłyśmy jej choroby, ale zapłaciła, wiesz musiałyśmy pomóc. Gdyby nie to, nie miałybyśmy na tampony! Czaisz?- A nie mogłyście po prostu same tych tamponów wyczarować?Baba Jaga zrobiła się czerwona, a Witch blada. Pierwsza syknęła:- Co za uparty kurwiszon!Druga zaś jęknęła:- Mam już dość tych pytań!Potem nastąpiła wymowna końcu przełamała ją chuda dziewczyna, która powiedziała:- To może lepiej porozmawiajmy o seksie? Czy diabeł jest naprawdę taki dobry w łóżku?- Zajebisty! - mówiąc to, Witch zaczęła się erotycznie Poza tym, gdyby nawet był chujowy, to byśmy musiały z nim współżyć – dodała Baba I musiałybyśmy ci skłamać, że jest zajebisty – Witch zaśmiała wcale nie było do śmiechu. Opuściła wzrok i spojrzała na stół. Dopiero teraz spostrzegła, jak bardzo jest zniszczony. Znów podniosła oczy i spytała:- Ale doświadczenie z seksu z diabłem możecie wykorzystywać z innymi facetami?- Wiesz co – Witch skrzywiła się – my niezbyt często współżyjemy z innymi facetami; jeśli już, to ja robię to z Tak naprawdę, to ja poza szatanem i Witch nikogo nie miałam. - Baba Jaga dodała Ale skoro już jesteśmy przy tym, to pozwól, że sprawdzę, czy będziesz dla diabła nadawała się. - Witch podniosła się i podeszła do chudej głaskać swoimi czarnymi pazurami jej Zajebiste! Jakie miłe w dotyku; niczym aksamit! Lucyfer uwielbia takie! - Jej powabny ton głosu, wskazywał, że nie tylko diabeł ma przyjemność w dotyku takich chudej dziewczyny, jednak nie było to przyjemne, gdyż wyrwała się i krzyknęła:- Zostaw mnie! Nie to, żebym była homofobem, ale moje ciało jest tylko dla chłopów!- Ale pederastia jest grzechem, a my musimy grzeszyć! - Witch Muszę; to ja spierdalać! - krzyknęła chuda uciekła nie podpisawszy Kurwa! - wrzasnęła Baba Jaga. - Kolejna nie dała się namówić. To wszystko twoja wina Witch; ty zniechęcasz wszystkie!Witch spojrzała na paznokcie i powiedziała:- Trudno, będą myślach dodała:- Mądra dziewczyna; szkoda, że ja byłam Adam GrabowskiWarszawa 2021}

25.03.2014. "Baba Jaga na deskorolce" to super książeczka, która zachęci dziecko do nauki samodzielnego czytania. Książeczka ma dużą, przejrzystą czcionkę, która ułatwia czytanie. Wyrazy oparte są na 23 podstawowych głoskach, zdania są krótkie, pojedyncze.

Piosenka „Jaś i Małgosia” nr 6NARRATOROto dom Jasia i Małgosi. Chata nędzna. W skromnej izbie, za drewnianym stołem siedzi tata. Naprawia toporek, ponieważ jest drwalem. Przed wiszącym na ścianie niewielkim lusterkiem stoi młoda i urodziwa macocha, czesząc długie włosy kościanym „Ja jestem drwal z lasu” – tańczy drwal nr 5 (ściszyć w trakcie)MACOCHACoraz większa u nas bieda. Dłużej trzymać już się nie da w małym domu tylu masz na to jakiś sposób?MACOCHAJuż dość duże są twe dziatki, by się wynieść z domu tatki i poszukać szczęścia w są jeszcze dzieci przecież! Jeśli chodzi o Małgosię, ma zaledwie wiosen osiem. Jaś jest starszy tylko o dziewięć – to dość sporo, aby wyżyć z pracy ja się o nie boję. Chociaż dom nasz nie bogaty, Jasia ani Małgorzaty nie zamierzam stąd wybrać – albo ja albo oni! Albo wygnasz tych smarkaczy, albo mnie już nie zobaczysz. Dla innego cię zostawię!Smutna melodia nr 10TATA siada na pieniekCzy to koszmar jest na jawie? Co za męki i katusze! Lecz decyzję podjąć muszę. Albo żona albo dziatwa. Ta decyzja nie jest łatwa. Lecz podejmę ją niestety i posłucham mej kobiety. Ona sercem moim jestem z tego rada. Zbieramy się dzieci. Idziemy po drewno (Jasiu zabiera chleb)NARRATORJaś i Małgosia idą z rodzicami do lasu, niby po to, żeby nazbierać drewna na opał, ale w rzeczywistości jest to podstęp macochy, która chce, by dzieci zabłądziły w lesie i nie mogły trafić do domu. Piosenka „Daj mi rękę tato” nr 2MACOCHATutaj dzieci zgubić da się. Niech Małgosia razem z Jasiem idą dalej leśną czym oni mówić mogą?MACOCHAMuszę wracać z waszym tatą. Ty idź z Janem Małgorzato. Zaczekamy na was w chacie. Kiedy drewna nazbieracie, wróćcie razem na śpiewu ptaków w lesie nr 1JAŚJa w ogóle jej nie ci chodzi o macochę? Wprawdzie boję się jej trochę. Ale mimi wszystko Janie, żywię do niej zaufanie. Bo to w końcu żona wredny i pyskaty! Dzisiaj rano przypadkowo usłyszałem to i owo, co mówiła w naszej sprawie. Jeśli chcesz, to ci Jasiu. Powiedz, się macosze, że nas się nie mylisz się w tym względzie?JAŚPrawdę mówię, Małgorzatko. Ta, co miała być nam matką, chce nas pozbyć się na pewno. Nie przyszliśmy tu po drewno. To miał pretekst być jedynie. W wielkim lesie, gdy zmierzch minie, ma się zgubić dzieci w lesie? Ja się boję! Co poczniemy? O mój Boże!JAŚPłacz nic tutaj nie pomoże. Ja na pewien pomysł wpadłem. Ten węzełek z naszym jadłem wziąłem z kuchni po kryjomu. Łatwiej wróci się do domu, gdy jest droga „ W lesie”(wędrujemy wąską ścieżką) nr 7 (ptak zbiera chleba okruszki)MAŁGOSIAA co jeśli taty żona drzwi przed nosem nam zatrzaśnie?JAŚGdyby tak się stało właśnie, pewnie jakiś pomysł nowy znowu wpadnie mi do głowy. Byśmy mogli w domu już się kończy ścieżka. W którą teraz skręcić stronę?JAŚPatrzmy, gdzie są rozrzucone połamane skrawki chleba, właśnie tędy wracać nie widzę chleba Poszukajmy jeszcze Jasiu, tamten ptaszek zjadł sekretne znaki nasze!!!JAŚPtak na chleb nasz się połasił. Skoro znikły w dziobie ptasim leśnej drogi oznaczenia, plan niestety nam się zmienia. A właściwie mówiąc szczerze, mój genialny plan w łeb bierze. Lecz wymyślę inny za to, nie martw się więc nad planem myśli nadal, a tymczasem zmrok zapada. Lękam się, że dziś nas czeka podróż ciężka i daleka. W lesie spędzić noc możemy. Milczysz cały czas jak niemy, a mnie długi marsz już tamten dom nieduży?MAŁGOSIAW środku chyba coś się przyjrzeć się mu z bliska. Nr 4MAŁGOSIAWidzę pierwszy raz dom, w którym taki kolor mają mury. Jaka miękka jest ta ściana!JAŚNie jest z cegły wykonana. Wiem już jaki to surowiec!MAŁGOSIAWiesz już Jasiu? Więc mi powiedz! Czyżbyś był aż tak łakomy, że jeść możesz nawet domy?JAŚTo co w moich ustach znika, wykonane jest z piernika. Z resztą sama się z ciasta upieczona! Jakiś dziwny budowniczy dom zbudował ze dom to piernik słodki. Dach z bakalii, z lukru schodki. Czy ktoś mieszka w owym cieście? Melodia (straszna muzyka) nr 3BABA JAGAKto tu przyszedł? Kim jesteście? O złodzieje! O wandale!JAŚNie kradniemy przecież JAGAO przestępcy! O zbrodniarze! Już ja zaraz wam pokażę!MAŁGOSIANiech nas Pani puści, błagam!JAŚPrzecież to jest Baba Jaga. Słyszeliśmy coś o JAGASłyszeliście? Co, kochani?JAŚŻe okropna z Pani jędza, co na czarach czas swój spędza i na miotle często że Pani zjada JAGAZjadam dzieci? A to heca! Może wkładam je do pieca, by z nich dobrą pieczeń upiec? Cóż to musi być za głupiec, co wymyśla takie plotki? Dam wam trochę ciastek słodkich i herbatę w filiżankach. To dla Gosi, to dla „Baba Jaga nie jest wcale taka zła” nr 11MAŁGOSIASkąd wie Pani jak się zwiemy?BABA JAGAZjedzcie także miód i dżemy. O co pytasz drogie dziecię? Ach, skąd ja wiem, jak się zwiecie? W końcu jestem czarownicą. Czarownice tym się szczycą, że ogromną mają wiedzę. Chwilę z wami tu posiedzę, a następnie wam pomogę do rodziców znaleźć jesteśmy półsieroty. BABA JAGANie wiedziałam nawet o nas osierociła, a macocha jest niemiła. Wygoniła nas dziś z JAGACoś takiego! Biedne dziatki! A wasz tata? Co on na to?JAŚZła macocha rządzi tatą. Jest dla niego jak bogini. Co mu każe, to on JAGAJuż ja na to coś poradzę. Zaufajcie Babie Jadze, a wyjdziecie dobrze na wrócimy do swej chaty?BABA JAGAPowrócicie, oczywiście. Jeśli jeść już skończyliście, wyjść możecie na podwórze i obejrzeć moje róże, tulipany oraz bratki, które rosną obok chatki. Noc spędzicie tu w gościnie, a gdy jutro ranek minie, coś na pewno się I MAŁGOSIADziękujemy Babci Jadzi! – wychodzą przed dom Baby Jagi, podlewają kwiatyBaba Jaga woła dzieci do spaniaPiosenka Na dobranoc nr 12Rano nr 13 – pianie kogutaNARRATORJaś i Małgosia bawią się w ogrodzie koło chaty Baby zabawy postanowiły naprawić szkody, które wyrządziły. Stwierdziły, że dobrym rozwiązaniem będzie załatanie dziur w ścianie chatki Baby Jagi. A tata właśnie wyrusza do lasu w poszukiwaniu „Kolorowe listki” – tańczą drzewa nr 8 (tata idzie ścieżką)JAŚGdy naprawię dziury w murze, Babie Jadze się też chętnie to uczynię. Poprosimy gospodynię, by nam dała ciasta, którym załatamy w ścianie dziury. JAŚChodźmy zatem ją Babciu Jadziu, czy możemy trochę ciasta, by załatać w ścianie dziury?BABA JAGAOczywiście drogie dzieci, baba jaga już po ciasto los Jasia i Małgosi ma się zmienić całkowicie. Gdy naprawiać mur skończycie, jak najszybciej przyjdźcie do mnie. Ucieszycie się ogromnie, bo dziś czeka niespodzianka na Małgosię i na na nas czeka?BABA JAGAZaprosiłam tu człowieka, który chce się z wami spotkać. PUKANIE Bardzo proszę, wejdź do środka! Tego Pana chyba znacie? MAŁGOSIACzy duch taty jest w tej chacie? Czy to tata rzeczywiście?TATAJa bym bardzo pragnął byście znów mieszkali w domu ze mną. Miałem żonę nieprzyjemną, ale nie mam już tej żony, bo zostałem porzucony. Wczoraj w nocy rzekła do mnie: ŻE MNIE NIE KOCHA WCALEJAŚWięc odeszła zła macocha?MAŁGOSIAI będziemy tylko z tatą?TATATylko ze mną, Małgorzato. Ja i moich dzieci dwoje. Od tej pory ze spokojem wieść będziemy razem życie. BABA JAGAI mnie czasem odwiedzicie! TATAOdwiedzimy chętnie Panią. To nie wiedźma, tylko anioł. Wprawdzie nie brak takich, którzy twierdzą, że złym mocą służy i że groźna z niej starucha. Ale kto by plotek słuchał?!Piosenka „Zbuntowany anioł” NR 9Zakończenie To już koniec opowieści lecz zapytam wasJaki morał jest z tej bajki?Gdzie jest dobro a gdzie zło?To może ustalmy razem jakie dalibyśmy dobre rady?Kogo należy słuchać?Jakim należy być człowiekiem?Czy warto oceniać kogoś po jego wyglądzie i plotkach?Chodź miło tu z wami jest pora pożegnać sięMoże jeszcze kiedyś spotkamy sięTaniec „Od prawej do lewej” – tańczą wszyscy nr 14Podziękowanie nr 15Jaś i Małgosia Pani Angelika – mama Amelki Pani Marzena - mama AlkiMacocha i jej małżonek Drwal: Pani Agata – mama Olka Pani Emilia – mama MateuszaDrzewa: Pani Marta – mama Zuzi Pani Angelika – mama Wojtka Pani Agata – mama Filipa Pani Karolina – mama Gabrysia Pani Róża – mama JulkiPtak i narrator : Pani Iwona – mama Sówek Pani Agata – mama AniBaba Jaga – Pani Dominika – mama AntosiKochani Rodzice, nasi aktorzy. Chciałabym Wam serdecznie podziękować za Waszą ogromną pracę w przygotowanie bajki. Dziękuję Wam za poświęcony czas, który często poświęcaliście kosztem waszych planów rodzinnych, zawodowych. Były to dla mnie, a także myślę dla Was, odskocznią od życia codziennego w miłej, radosnej atmosferze. Dziękuję za piękne stroje, jeszcze piękniejszy występ i mam nadzieję, że ten czas będziecie wspominać miło i że wasze dzieci będą z was dumne - zarówno rodziców i aktorów. Dziękuję także Pani Iwonie, która była pomocna w przygotowaniu dekoracji. Baba Jaga z Petersburga. Niech nie zmyli was jej wygląd…. Media okrzyknęły ją potworem, "rozpruwaczką", Babą Jagą. 68-letnia Tamara Samsonowa nie wyglądała na kogoś, kto byłby w stanie z zimną krwią zamordować i rozczłonkować ciało ofiary. Podejrzewano, że ma na sumieniu co najmniej 12 istnień, ostatecznie udowodniono tylko

Dorota DankowskaWyrażam zgodę na wykorzystywanie tego scenariusza za oznaczeniem autorstwa. Występują: · CHÓREK · BAJ · JAŚ · MAŁGOSIA · WOŹNY · BABA JAGA · ZŁA KRÓLOWA · KRASNOLUDKI: MĘDREK, GBUREK, NIEŚMIAŁEK, GAPCIO · WRÓŻKA FANTAZJA SCENA 1 Piosenka „Bajka”. CHÓREK Dzisiaj na jednej wielkiej scenie Różne postaci się spotkają I dadzą wspólne przedstawienie Bo taki właśnie zamiar mają BAJ Żadnych przedstawień! Zrozumiano! Żadnych baśni i bajek! Żadnych problemów. Nareszcie mam upragniony urlop! Cisza, spokój, szum morza, śpiew ptaków…. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz miałem urlop. Wielki Baj też czasami musi odpoczywać! WOŹNY Wielki Baju, przepraszam, że przeszkadzam, ale…. BAJ Żadnego ale! Na urlop wyjeżdżam i wszystko inne może poczekać, aż wrócę! WOŹNY Dzieci przyszły, oczy zapłakane, smutne mają minki Żal mi chłopczyka i tej dziewczynki. Wbiegają Jaś i Małgosia . Klękają przed Bajem i błagają. JAŚ Z kłopotami przychodzimy. MAŁGOSIA Złe nowiny przynosimy. JAŚ Baba Jaga chatkę z piernika zburzyła. MAŁGOSIA Na miejscu chatki pensjonat postawiła. JAŚ Taki z basenem i wielkim ogrodzeniem. MAŁGOSIA A dróżka nie jest czekoladowa , tylko zwyczajna, asfaltowa. JAŚ I MAŁGOSIA Biedne rodzeństwo o pomoc cię prosi. Bez chatki z piernika nie ma Jasia i Małgosi. BAJ Pensjonat zamiast chatki z piernika? Uzasadniona jest wasza panika. Zaraz zaradzę waszej biedzie. Dzwoni. Niech Baba Jaga tutaj przyjedzie! Słucham? Jak to nie może zostawić biznesu? Ma wszystko zostawić i natychmiast się tu zjawić. CHÓREK Oto wielki problem dziewczynki, chłopczyka! Nie ma Baby Jagi i chatki z piernika! Jaś i Małgosia płaczą, Baj ich pociesza. SCENA 2 Wchodzi Baba Jaga. Jest elegancko ubrana w pięknym kapeluszu. BAJ A pani tu czego? BABA JAGA Przecież mnie pan wzywał. Zatem jestem. BAJ Baba Jaga? BABA JAGA Nie baba i nie Jaga, tylko Jadwiga. Jestem teraz poważną bizneswoman. Pracuję w branży turystycznej. BAJ Co pani z siebie zrobiła? Jak pani wygląda? BABA JAGA Kobieta na moim stanowisku musi odpowiednio się prezentować. BAJ Ale w bajce nie ma słowa o pensjonacie, o…. BABA JAGA W bajce! Kto teraz czyta bajki? Czytanie bajek jest niemodne. Trzeba iść z duchem czasu. Dzieci mają komputery, telewizję. Wszyscy dbają o wygląd. Salony piękności rosną jak grzyby po deszczu. Kto chciałby jeszcze czytać o kocmołuchu, odrażającej starej Babie Jadze. A poza tym, dość miałam wiecznego naprawiania chatki po tych tu… ( wskazuje na Jasie I Małgosię) chuliganach jednych, złodziejaszkach i …. BAJ Proszę się nie zapędzać za daleko. WOŹNY To ci czasy nastały i czar jakiś śmiga. Zamiast Baby Jagi przyszła Jadwiga! CHÓREK Dzieci bajek nie czytają, bajki zatem umierają. SCENA 3 ZŁA KRÓLOWA Wielki Baju! Umiera moja bajka o królewnie Śnieżce! BAJ Niemożliwe, widziałem Śnieżkę kilka dni temu. .. ZŁA KRÓLOWA Śnieżce i tym krasnalom w głowach się poprzewracało. Domek krasnoludków opustoszał. BABA JAGA Nic dziwnego! Za ciasno im było. Siedmiu krasnali i dziewczyna w jednej izbie! JAŚ Ale wtedy bajka miała sens. MAŁGOSIA A gdzie poszły krasnoludki? Gdzie się Śnieżka udała? ZŁA KRÓLOWA Blok sobie wybudowały. Dla każdego oddzielne mieszkanie i przynajmniej dwa pokoje. W każdym telewizor i komputer. W swoich klatkach się pozamykały i siedzą. Do kopalni nie chodzą. Siedzą, grają, oglądają i jedzą. WOŹNY To ja może wezwę krasnali, niechaj sprawę wyjaśnią. CHÓREK Zła królowa się obraziła, na krasnoludki naskarżyła! SCENA 4 KRASNOLUDKI Wielkiego Baja witamy i pięknie pozdrawiamy! BAJ Witajcie, witajcie i opowiadajcie. Co zmieniło się w Bajkowym Lesie? Bowiem wieść smutna niesie, że chatka krasnali opustoszała, a razem z chatką znika bajka cała. MĘDREK Nie opustoszała! To pomówienia. BAJ A zatem to wszystko zmienia. Wszyscy w niej mieszkacie, jak dawniej? GBUREK Jakby tu rzec najdokładniej…. Jeden z nas chatkę zamieszkuje i dobytku bajkowego pilnuje. BAJ Jeden krasnoludek ? Który? Trzymajcie mnie, bo wychodzę ze skóry! GAPCIO Ja, Gapcio! Wielki Baju. WSZYSCY No to koniec bajkowego kraju! CHÓREK Chatkę opuściły krasnale i wyrzutów nie mają wcale. ZŁA KRÓLOWA A nie mówiłam? BABA JAGA To zrozumiałe! MĘDREK Dzieci bajek nie czytają wcale, więc pomyśleliśmy, po co się trudzić? GBUREK Po co dalej dzieciaki nudzić? NIEŚMIAŁEK One wolą komputery… BAJ Dosyć tego! Cóż to za maniery! Własną bajkę porzucacie I żadnych wyrzutów sumienia nie macie? ZŁA KRÓLOWA Żenada, a mnie się mówi co wypada, a co nie wypada! MAŁGOSIA Krasnoludki kochane! Musicie do chatki powrócić! JAŚ Musicie bajkę dzieciom przywrócić! BABA JAGA Czasy się zmieniły. Na to nie ma rady. Żeby przetrwać , trzeba mieć głowę nie od parady. I tak jak ja interesy rozwijać. Wybaczcie, na mnie czas. Muszę się zwijać. WOŹNY Stać! Nikogo stąd nie wypuszczę, dopóki sprawa nie zostanie rozwiązana! BABA JAGA Nie zgrywaj tutaj możnego pana. Sam najchętniej z Bajem na urlop byś wyjechał i tych wszystkich bajkowych kłopotów zaniechał. BAJ No to nici z urlopu! Muszę was wszystkich wziąć do galopu. Na pomoc Wróżkę Fantazję wzywam , póki się Wielki Baj nazywam! Piosenka „Fantazja” – refren SCENA 4 FANTAZJA Przybywam na wezwanie Wielki Baju, mój Panie! BAJ Och, Fantazjo! Kłopot mamy nie lada I tylko o pomoc cię prosić cię wypada. JAŚ Dzieci bajek nie czytają, bajki same umierają. MAŁGOSIA Bajkowe postaci role zmieniają i z bajek uciekają (płacze) ZŁA KRÓLOWA Swoje chatki opuszczają. FANTAZJA Jaka szkoda! A co z fantazją? Przecież fantazja jest od tego, aby bawić się na całego! CHÓREK Dzieci fantazji nie mają, bo tylko grają i oglądają. BABA JAGA W dzisiejszych czasach dzieci bawią się inaczej. MĘDREK Grają na komputerze, nawet nie jeżdżą na rowerze. GBUREK Rzadko w piłkę na podwórku grają. NIEŚMIAŁEK A czytać, to nie czytają. BABA JAGA Nawet bajek nie słuchają! GAPCIO Ale czasem oglądają…. No co? CHÓREK Bajki kochane, baśnie najmilsze Idą za dziećmi życia drogą. One nigdy nie zdradzą, ale zawsze pomogą. FANTAZJA Dobrze powiedziane. A zatem dzieciaki kochane, jeśli chcecie, by baśnie nadal żyły… Droga dziewczynko, chłopczyku miły Czytajcie baśnie, czytajcie I swoją fantazję rozwijajcie. CHÓREK W bajeczce znajdziesz wróżkę, co snuła złotą nić. Bajeczka może zawsze twą przyjaciółka być. BAJ W krainę bajek śmiało wejdźcie Ode mnie weźcie klucz: Tym kluczem można otworzyć bramę snu ZŁA KRÓLOWA Wyłącz szybko telewizor. WOŹNY Zgaś komputer ZŁA KRÓLOWA Nadstaw uszu, a usłyszysz Więcej, niż sam nawet myślisz. WSZYSCY Słuchaj tylko, słuchaj w ciszy. WOŹNY Wasi baśniowi przyjaciele na was tu czekają JAŚ Niespodzianki dla was mają. MAŁGOSIA U nas wszystko zdarzyć się może BAJ Tylko niech ktoś baśniom pomoże! FANTAZJA A teraz zaczaruję i wszystkie baśnie uporządkuję! Pani Jadwiga niechaj w Babę Jagę się zmieni i powróci do z piernika chatki. Ku radości Jaśka i panny Małgorzatki! JAŚ I MAŁGOSIA Hura! FANTAZJA Nie żartuję wcale, do swojej chatki wracają też krasnale. ZŁA KRÓLOWA Hura! FANTAZJA A z rana nasze bajeczki ockną się ze swych snów. Wstaną i będą dzieciom służyć znów. BAJ To już jest koniec! Fantazja ma rację. Zamykam swe biuro. Ruszam na wakacje. Piosenka

O grze Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy. Czy lubisz grać w wielką grę o przetrwanie znaną z serialu Squid Games? Gra Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy jest lepsza i bardziej ekscytująca. Bądź podstępny i spróbuj dotknąć czerwonej linii mety przed innymi graczami, nie będąc widzianym przez czerwone światło! To jeszcze nie koniec listy. Smalec z ludzkiego tłuszczu, dziecięce włosy, flakoniki z lekarstwami, maściami i preparatami przygotowanymi na sprzedaż, a między nimi stare księgi i notatniki z recepturami. To straszliwe znalezisko może zabrzmieć niczym historia złej wiedźmy, żyjącej w odludnej chacie, zepchniętej na margines społeczeństwa. Tymczasem ów arsenał istniał w zwykłej kamienicy w ubogiej, gęsto zaludnionej dzielnicy Raval i to w XX wieku – a nie w głębokim średniowieczu. Enriquea Martí i Ripollés, czyli Barcelońska Baba Jaga we własnej osobie. Należał do zaledwie 43-letniej, całkiem atrakcyjnej kobiety, którą prasa ochrzciła mianem „wampirzycy z Barcelony”. Ale należałoby ją nazwać raczej „krwawą bizneswoman”. Prowadziła lukratywny interes będący odpowiedzią na zapotrzebowanie bogatych warstw hiszpańskiego społeczeństwa. Prostytucja, czary i pedofilia Enriqueta Martí i Ripollés przyszła na świat w 1868 w nadmorskim Sant Feliu Llobregat położonym w południowej Katalonii. Jako nastolatka niańczyła dzieci, ale szybko zrobiła karierę w „najstarszym zawodzie świata”. Pracowała bądź to w domach publicznych, bądź wszędzie, gdzie tylko było zapotrzebowanie. W wieku lat 27 wyszła za mąż za malarza Joana Pujaló, ale jej małżeństwo rozpadło się przez niewierność i niestały charakter Enriquety. Jak wyznał Joan, za bardzo gustowała w mężczyznach i przybytkach, które mu się nie podobały. Barcelona, takie piękne i spokojne miasto. Nic z tych rzeczy, to tylko pozory. Właściwie trudno powiedzieć, kiedy Enriqueta wpadła na pomysł, żeby rozkręcić makabryczny biznes. Zaczęła trudnić się jednocześnie stręczycielstwem dzieci, czarną magią oraz uzdrawianiem. Źródła potwierdzają, że weszła w konszachty z kilkoma osobami z wyższych sfer, które skutecznie ją kryły. W roku 1909 napięcia społeczne i polityczne w Barcelonie wybuchły, czego efektem był tzw. „Tragiczny Tydzień”. Enriqueta została wówczas zatrzymana pod zarzutem prowadzenia domu publicznego, gdzie trzymała dzieci w wieku od 3 do 14 lat. Podczas policyjnego nalotu wpadł również jeden z klientów – młodzieniec z bardzo wpływowej rodziny. Enriqueta nigdy nie stanęła przed sądem. Akta sprawy w tajemniczy sposób zaginęły. Zobacz również:Polski łącznik Drakuli. Czy słynny wampir był Polakiem z Ukrainy?28 trupów zakopanych na działce. Morderczy biznes obrotnej wdówki [18+]Zegarmistrz, pedofil i seryjny morderca. Sprawa, która wstrząsnęła III Rzeszą Wścibska sąsiadka donosi Z drugim razem barcelońska wiedźma nie miała już tyle szczęścia. 27 lutego 1912 roku Enriquetę wsypała sąsiadka, która w oknie mieszkania nr 29 przy ulicy Ponent (dziś Joaquima Costy) dojrzała dziewczynkę z ogoloną głową. Teresita Guitart na zdjęciu zrobionym po tym jak została odnaleziona w domu Ripollés. Cała dzielnica szukała wówczas Teresity Guitart – córki bardzo szanowanej, choć niezamożnej rodziny. Sąsiadka powiedziała o tym miejscowemu sprzedawcy materaców, który od razu udał się na policję. Po wejściu do mieszkania (pretekstem było podejrzenie posiadania… kur) policjanci znaleźli dwie dziewczynki, które z początku podały się za córki Enriquety, ale po chwili przyznały się do kłamstwa. Jedna z nich okazała się być poszukiwaną Teresitą i opowiedziała policjantom o tym, jak spotkała swoją porywaczkę na ulicy San Vicens, gdzie ta uprowadziła ją w iście baśniowym stylu – skusiła słodyczami, a następnie ukryła pod płaszczem. Angelita, kolejna dziewczynka uratowana z rąk barcelońskiej Baby Jagi. W mieszkaniu obcięła jej włosy i zmieniła imię na Felicidad. Maltretowała ją fizycznie i głodziła, dając do jedzenia jedynie ziemniaki i stary chleb. Dziewczynki zeznały również, że był z nimi chłopiec o imieniu Pepito. Druga z nich, nazwana „Angelita”, przypadkiem podejrzała, jak chłopca zaszlachtowano na kuchennym stole. Zeznała potem, że „wróciła do łóżka i udawała, że śpi”. Król też pił krew Enriqueta stanęła przed sądem, ale nie postawiono jej zarzutów o morderstwo. Porwania, fałszowanie dokumentów publicznych – owszem, ale żadnych zbrodni. Uznano, że dowody są niewystarczające, a wszystko opiera się na domniemaniach, choć zeznania były szokujące. Według jednego z nich „wampirzyca z Barcelony”: Porywała dzieci i niemowlęta i mordowała je, a następnie z ich szczątków przyrządzała eliksiry, które sprzedawała za duże sumy bogatym mieszczanom. Krew, tłuszcz, włosy i kości bezbronnych ofiar były podstawą toników, mazideł i okładów o mocy leczniczej, które bogaci kupowali, aby wyleczyć gruźlicę. Zresztą nie tylko gruźlicę, bo „leczono” w ten sposób także choroby weneryczne i zapobiegano starzeniu. Prokurator bał się, że w sprawę zostaną wplątane zbyt ważne persony i – nie daj Boże – trzeba je będzie pociągnąć do odpowiedzialności. A macki zbrodni sięgały naprawdę wysoko, ponoć nawet do samego króla Alfonsa XIII, który miał kupować od Enriquety preparaty z krwi i pić ją jako lekarstwo na tajemniczą chorobę. Z kolei szanowany antropolog i folklorysta, późniejszy współpracownik UNESCO Joan Amades, miał zaopatrywać się u „wampirzycy z Barcelony” w ludzkie kości. Baronowie, lekarze, prawnicy, kupcy, politycy, wysocy urzędnicy, działacze z kręgu kultury – wśród klientów Enriquety była cała śmietanka towarzyska Hiszpanii. Znaleziono kompromitujące zakodowane listy opatrzone podpisami z inicjałami, do tego wykazy nazwisk. Trudno się dziwić, że nawet powołani do zbadania szczątków biegli sądowi, szybko uznali, że są to na pewno kości zwierząt. Tymczasem w prasie aż huczało: Kości potwierdzają barbarzyńskie zbrodnie, a maści i leki są dowodem średniowiecznych przesądów. Sprawa zatonęła razem z Titanikiem Początek kwietnia 1912 roku był doskonałym momentem, żeby zatuszować sprawę „wampirzycy z Barcelony”. Akurat zatonął Titanic i oczy całego świata zwróciły się na Amerykę. Wpływowi i bogaci odetchnęli z ulgą. Z usług Enriquety miał korzystać nawet sam król Alfons XIII. A Enriqueta? Została skazana na zaledwie 11 miesięcy więzienia. W dniu 12 maja 1913 roku znaleziono ją martwą na jednym z podwórek zakładu karnego. Została brutalnie pobita, ale w gazetach napisano, że zmarła na nowotwór macicy. Zbyt wielu osobom zależało na jej milczeniu. W artykule poświęconym skłonnościom psychopatycznym oraz seksualnemu podłożu zbrodni dokonywanych przez seryjne morderczynie czytamy, że nauka zidentyfikowała dotychczas jedynie dwa takie przypadki. Pierwszym jest Aileen Wuornos, którą genialnie sportretowała Charlize Theron w filmie Monster. Drugim jest Enriqueta. Enriqueta wiedziała za dużo, dlatego musiała zginąć. Na zdjęciu zaraz po aresztowaniu. Liczbę jej potwierdzonych ofiar na podstawie odnalezionych fragmentów szczątek śledczy oszacowali na 12, jednak trzeba pamiętać, że mordowała na przestrzeni wielu lat. Mogła ich mieć na koncie setki. Źródła: ¿Quién era el diablo? Niños descuartizados para los ricos mimados. Enriqueta Martí, la sacamantecas del capital barcelonés a principios del siglo XX, Fent Historia, Associacio Catalana D’Estudis Historics, Butlletí número 21 – 1r i 2n semestre 2012 11 Months For Child Murder. – Spanish Woman Who Made Alleged Love Philtres Sentenced, The Sun (New York, Costa P., La vampira del carrer Ponent, El caso de Enriqueta Martí: la vampira de Barcelona. Sebastián D’Arbò entrevista a Teresita Guitart. Publicado en la revista KARMA 7, numero 289, correspondiente al mes de Marzo de 1998. Gaya C., La miseria de siempre, Jiménez Vampirismo ibérico. Bebedores de sangre, sacamantecas y curanderos, Editorial Melusina, 2011. Myers W., Gooch, E., Meloy, The Role of Psychopathy and Sexuality in a Female Serial Killer, Journal of Forensic Science, May 2005, Vol. 50, No. 3. Rickett O., Hunting for the Vampire of Barcelona, ^{Baba Jaga – baśń opublikowana przez braci Grimm w 1837 roku w trzecim wydaniu ich zbioru Baśni . Tytuł alternatywny: Pani Trude.}

Kasjer jednego ze sklepów monopolowych we Wrzeszczu nie chciał sprzedać piwa "zero" młodemu klientowi, który nie ukrywał, że jest niepełnoletni. Czy ekspedient miał prawo odmówić sprzedaży piwa bezalkoholowego dziecku? Zdania są podzielone. Sprawę opisał nam pan Krzysztof, który dyskusję między młodym klientem a sprzedawcą obserwował ze sklepowej To był piątek, wieczór, widać było po zakupach, że nastoletni chłopak robi zakupy na jakiegoś grilla. Wśród kiełbasek i przekąsek znalazł się także czteropak piwa zero. Sprzedawca, zanim skasował produkt, poprosił chłopaka o dowód osobisty. Ten przyznał, że jest niepełnoletni. Wówczas kasjer powiedział, że butelek z bezalkoholowym napojem mu nie sprzeda - relacjonuje nasz uzasadniał, że choć piwo z nazwy jest bezalkoholowe, faktycznie może zawierać niewielkie stężenie alkoholu. Powoływał się przy tym na konsekwencje wynikające ze sprzedaży osobie niepełnoletniej wyrobów test piw bezalkoholowychChłopak - opowiada pan Krzysztof - twierdził tymczasem, że piwo "zero" ma prawo kupić dokładnie tak samo jak bezalkoholowego szampana-oranżadę czy popularne niegdyś gumy w kształcie papierosów. - W końcu odezwał się ktoś z kolejki i stwierdził, że pan sprzedawca nie ma prawa odmówić sprzedaży produktu, bo w ten sposób też się naraża na konsekwencje [chodzi o art. 135 Kodeksu wykroczeń - dop. red.] - twierdzi nasz nastolatek "bezalkoholowych" zakupów nie zrobił. Czy sprzedawca miał słuszność? Jak się okazuje, sprawa wcale nie jest jednoznaczna, a przypadek sklepu we Wrzeszczu nie jest także odosobniony. Czy piwo bezalkoholowe można sprzedać nieletniemu?W sprawie wypowiadali się już bowiem nawet eksperci Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów oni, że piwo bezalkoholowe (o zawartości nieprzekraczającej 0,5 proc. alkoholu) nie jest napojem alkoholowym w rozumieniu to, że nie jest wymagane stosowne zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych, aby móc prowadzić sprzedaż piwa bezalkoholowego. Jednak sprzedaż takiego trunku nastolatkowi może budzić wątpliwości wychowawcze oraz może naruszać cele ustawy związane z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych szczególnie wśród dzieci i bezalkoholowe wyrabia złe nawyki u dzieci?- Spożywanie przez dzieci oraz młodzież piwa bezalkoholowego wyrabia nawyki konsumpcji piwa w życiu dorosłym - zauważyli eksperci swoim stanowisku zaznaczyli oni jednak, że produkt, który jest bezalkoholowy, nie podlega zakazowi sprzedaży osobom do lat 18. Sprzedawca nie posiada również uprawnienia do weryfikacji wieku nabywcy za pomocą jego dowodu bez wina nie musi być nudna- Warto zauważyć, że jeśli nabywcą jest dziecko (np. 13-letnie), odmowa sprzedaży piwa bezalkoholowego może być uzasadniona interesem społecznym w kształtowaniu właściwych postaw wśród dzieci - podkreślili przedstawiciele procent może mieć piwo bezalkoholowe?Co na to policjanci? - Zgodnie z przepisami napojem alkoholowym jest produkt przeznaczony do spożycia zawierający więcej niż 0,5 proc. alkoholu etylowego. Jego sprzedaż osobom nieletnim jest zakazana, a za złamanie tego przepisu grozi kara nawet 2 lat więzienia - podsumowuje asp. szt. Mariusz Chrzanowski z Komendy Miejskiej Policji w Gdańsku.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl. Oszuści wykorzystają każdą okazję, by wzbogacić się kosztem innych. Korzyści dla siebie znajdują nawet w okresie wizyt duszpasterskich. Krętacze potrafią przebrać się za księdza i odprawić kolędę, tylko po to, by

SCENA PIERWSZA. (JAGUSIA, potem CZAROWNICA.) JAGUSIA: (z książkami w torebce idzie do szkoły): Sierotka jestem, nikogo nie mam na świecie, — zostawili mnie samą, samiutką i poszli do ziemi... Jeno chatę omszałą, ku ziemi już pochyloną zostawili i mały, maluteczki ogródek. Do szkoły chodzę, bo nie chcę być ciemną, bo kocham naukę... Jaki świat piękny! Nawet smucić się nie jestem w stanie. Co tu woni, co tu kwiatów! A jak cudnie ptaszki śpiewają... (spostrzega motyla). Ach! cóż za piękny motyl! jakie barwy! Muszę muszę go złapać... (biegnie i wpada na łąkę całą różową od poziomek). Boże! jakżeż tu pięknie! jaki zapach od tych czerwonych jagódek! Choć raz nasycę się niemi do woli... (nachyla się i zbierając zajada). CZAROWNICA. (jedzie na miotle). A to co nowego? Zjada moje poziomki na mojej łące... Poczekaj, dam ja ci za to! Cha! cha! cha! to mi gratka! Będę miała za swe poziomki pieczeń. Cha! cha! cha! (podsuwa się pocichu i uderza z całej siły miotłą w Jagusię.) A tuś mi! kraść ci się zachciało? Masz! masz! JAGUSIA. (przerażona pada na kolana.) O! mój Boże! co to takiego? Kto mnie bije i za co? (widzi straszną czarownicę i chce uciec.) Pani! przebacz! już nigdy ani jednej nie zerwę jagódki! Puść mnie do domu! CZAROWNICA. Nie zjesz, bo ja cię zjem! Cha! cha! cha! JAGUSIA. Ach! ja nieszczęśliwa! (pada na kolana.) Nie gniewaj się pani na mnie, puść do domu... CZAROWNICA. No, dosyć! marsz! (woła wesoło.) Wio! wio! hajda! Utuczę jak prosię i zjem! Ham! ham! Hej, znikajcie góry, lasy Jadę sobie na wywczasy! Pędzę, pędzę ponad góry, Ponad rzeki, ponad chmury! Hajda da! Hajda da! Czarownica jestem ja! (pędzi na miotle, wlokąc za sobą Jagusię.) SCENA DRUGA. (U Czarownicy.) CZAROWNICA. Dalej do roboty! Darmozjadów nie trzymam! Gotuj kolację. Pieczeń z kota i legumina z nietoperza. JAGUSIA. Proszę pani, ja tego nie umiem! CZAROWNICA. Wolisz, żebym cię zjadła? Połknę odrazu! Ham! ham! JAGUSIA. (przerażona.) Ach! nie! nie! już idę! CZAROWNICA. Mięso kocie w piwnicy, nietoperze na drzewie. Weź cukru, cynamonu i zrób leguminę... JAGUSIA. W tej chwili, proszę pani! (krząta się.) CZAROWNICA. Dawaj prędzej! głodnam! słyszysz? JAGUSIA. Już niosę! (stawia miski przed czarownicą.) CZAROWNICA. (zajada). Dobre! dobre! czemu nie jesz? Chuda jesteś, zanim cię zjem, utuczyć muszę... JAGUSIA. Nie mogę... proszę o kawałek chleba... CZAROWNICA. Grymasy! Masz! (rzuca kawałek chleba na podłogę) jutro nagotujesz sobie klusek, od tego się tyje. A teraz: zmywać naczynia i marsz do snu! JAGUSIA. (zmywa, potem rzuca się w kąt i spać nie może.) Ach! ja nieszczęśliwa! CZAROWNICA. (chrapie). Chrr, chrr, chrr... JAGUSIA. Spróbuję uciec, może mi się uda! (podnosi się z kąta, rozlega się trzask) CZAROWNICA (budzi się). Hej! co tam za huk? co za stuk? Co to? (wskakuje i wygraża pięścią Jagusi). Chcesz uciec? cha! cha! cha! Nie uda się nikomu ujść chaty tej, co wszystko widzi i czuje, nawet we śnie! Ostatni raz ci przebaczam! Kłaść się! JAGUSIA. (leży cicho — świta). Boże, moj Boże, co będzie zemną? O, gdyby mateńka moja żyła, nie dałaby mnie tak krzywdzić, lecz cóż? jestem biedna sierotka, sama jedna na świecie... Któż mi dopomoże? Kto mnie obroni i ukoi w smutku? Któż mi choć radą dobrą usłuży? CZAROWNICA. (budzi się). A! a! a! Gdzie moja pieczeń? Może uciekła? Al a! a! Jesteś? Dobrze... dobrze! Trzeba tylko, żebyś była trochę tłuściejsza... Lubię tłustą pieczeń... Czego stoisz? bierz się do roboty, leniuchu! JAGUSIA. Co mam robić, proszę pani? CZAROWNICA. Sprzątnąć, uczesać mnie... JAGUSIA. Ależ pani nie ma wcale włosów! CZAROWNICA. Coo? Ja nie mam włosów? Nie widzisz, jaką mam szopę włosów na czubku głowy? Zabieraj się do czesania! Mam zamiar złożyć wizytę memu przyjacielowi wężowi... Grzebień na kominie... JAGUSIA. I jak tu czesać nic? CZAROWNICA. Spleść mi warkocz z tych włosów! JAGUSIA. (bierze trzy jedyne włosy czarownicy.) To mi będzie warkocz! (wybucha śmiechem.) CZAROWNICA. (zrywa się.) A to co? (chce ją uderzyć.) JAGUSIA. (biega koło stołu, czarownica goni.) Już śmiać się nie będę! Niech pani siada. CZAROWNICA. Gdyby nie to, że jesteś moją pieczenią, zamieniłabym cię w małpkę... Dalej, do roboty! JAGUSIA. (z trudem łapie 3 włosy). Już mam! CZAROWNICA. Nie szarp mi włosów! Delikatnie, bo dostaniesz! JAGUSIA. Splotłam już proszę pani tę szopę... Co dalej? CZAROWNICA. Zrób na czubku głowy kokardę! JAGUSIA. Będzie pani wyglądała, jak Baba. CZAROWNICA. Co to znaczy? Może coś ubliżającego? JAGUSIA. To znaczy, że pani młodo wygląda. CZAROWNICA. (przeglądając się w lusterku.) Jestem piękna, jestem młoda, jestem świeża, jak jagoda! A me włosy, cudne kosy, a me zęby — pereł rzędy, a tak twarde, jako dęby! Hopsa sa! Hopsa sa! (tańczy). Cóż tak patrzysz? Zazdrościsz mi mojej urody? JAGUSIA. Ach! nigdybym nie chciała być takiem straszydłem! CZAROWNICA. Coo? straszydłem? Masz! (uderza ją.) JAGUSIA. Jeśli pani chce żebym utyła na pieczeń, to niech mnie pani nie bije i nie przestrasza... Od tego się chudnie. CZAROWNICA. Tak powiadasz? A ja właśnie lubię pieczeń bitą — jest wtedy krucha. Chociaż mam piękne i zdrowe zęby do gryzienia nawet najtwardszego mięsa... JAGUSIA. Ach! ja tylko dwa kły widzę! CZAROWNICA. Kły? Ja ci kły pokażę! Ząbki... JAGUSIA. (wzdycha.) Niech będą i ząbki! CZAROWNICA. Weź szczoteczkę od zębów i wyczyść mi je, tylko żwawo! JAGUSIA. Pfuj. CZAROWNICA. Czy słyszysz? JAGUSIA. Zaraz! zaraz! (czyści jej zęby.) CZAROWNICA. (wstaje.) No, dosyć! Idę z wizytą, tam zjem śniadanie. Co zaś do ciebie to złap szczura lub mysz i zrób sobie potrawkę — chleb leży w szafie. Gdzie mój powóz? JAGUSIA. Alboż pani ma powóz? CZAROWNICA. Stoi w kącie! (wskazuje miotłę.) Podaj! JAGUSIA. Nie powóz, ale chyba samochód, niema przecie koni... (podaje miotłę czarownicy; ta siada i ma odjechać, naraz zatrzymuje się). CZAROWNICA. Czekaj! czekaj! zapomniałam! Wyjeżdżam do Afryki, wrócę za pół godziny. Widzisz te worki z ziarnem? Masz mi z tego ziarna chleb upiec, a gdy tego nie zrobisz, to cię zjem. Chi! chi! chi! (odjeżdża). JAGUSIA. (sama.) Co pocznę? Trzy worki ziarna muszę nieść do młyna o mil kilka odległego i zemleć. Potem gdy wrócę, mam napiec chleba... całe setki bochenków, a wrócić mogę dopiero w nocy — kiedyż to zrobię? O, dolo moja, dolo! O, moja matko! Matuś moja jedyna, czemuś mnie opuściła? (ukazuje się postać w bieli, niby duch.) O, Boże! (pada na kolana.) WIDMO. (kładzie rękę na główkę Jagusi.) Jestem wciąż przy tobie Jagusiu, i nie opuszczę cię nigdy! Nie bój się dziecino... Głos twój żałosny przywołał mnie z za światów, ból twój przeniknął niebiosa i oto Pan Zastępów zstąpić mi tu pozwolił... Bądź spokojna! (znika.) JAGUSIA. (jakby zbudzona z snu.) Co to było? Kto tu był? Ach! to moja matuś! Jaka woń cudna! Fijołki pachną, róże wonieją, z niebios ku mnie przyszła... A gdzież worki z ziarnem? Boże! co to? Całe stosy chleba tu leżą. O, bądź mi błogosławiona chwilo, kiedyś tu weszła, matko moja jedyna! CZAROWNICA. (wpada.) Hej! gdzie chleb? JAGUSIA. Oto jest! CZAROWNICA. Co to? to jakieś czary! Czekaj! Dam ja ci radę! Wody! Dawaj mi wody! Idź do studni i przynieś! JAGUSIA. Zaraz, proszę pani! (chce wziąć wiaderko, ale czarownica woła). CZAROWNICA. Nie! nie! Chcę, żebyś mi przyniosła wody w przetaku! Ot! tam wisi! JAGUSIA. (załamuje ręce). Jakżeż zaczerpię? toć wyleje się woda... Nie doniosę... CZAROWNICA. Masz przynieść tejże chwili, a nie, to cię zjem! JAGUSIA. (bierze przetak i idzie.) Dolaż moja nieszczęsna! CZAROWNICA. Prędzej! prędzej! Chi! chi! chi! Będę cię miała! będę cię miała! A głodnam jak wilk! Idę nakopać sobie robaczków do przyprawy i wracam! (idzie). JAGUSIA. (stoi przy studni i szlocha). KRUK. (staje przed nią). Nie płacz, Jagusiu, przysyła mnie tu twoja matuś, abym cię ratował... Kra! kra! kra! Daj mi przetak! (Jagusia zdziwiona podaje mu przetak.) Kra! kra! kra! choć otwory ma! Krum! krum! krum! Z niebios idzie szum: Niechaj córka ma, z sita wody da. Kra! kra! kra! Jaguś wodę ma! (podaje jej sito z wodą, która się nie wylewa, sam tańczy z radości.) (Taniec kruka.) JAGUSIA. O, dzięki ci, ptaszę kochane (biegnie do czarownicy z wodą.) CZAROWNICA. Coo? I toś wykonała? czary! Ktoś ci pomaga! Zobaczymy! zobaczymy... Idź spać! JAGUSIA. (idzie spać i zasypia). CZAROWNICA. (siedzi i myśli). Straszny mam na nią apetyt! ale tak bez powodu nie wypada! Przeciem jaśnie wielmożna Baba Jaga z Czarowniczej Nory... Muszę coś obmyśleć i jutro z nią skończyć! Co tu robić? (wskakuje i klaszcze w ręce). Mam! mam! na nią sposób! nie ujdzie mi! Nie ujdzie! Cha! cha! cha! JAGUSIA. (budzi się przerażona) Co się stało? CZAROWNICA. Zaraz się dowiesz! (skacze z radości, po chwili mówi łagodnie). Wstań moje dziecko. JAGUSIA. (zdziwiona łagodnością.) W tej chwili, proszę pani (wstaje szybko i ubiera się). CZAROWNICA. Pójdziesz zaraz do mojej siostry Grenujli i poprosisz ją o szkatułkę, o której ona wie; dostaniesz tam dobre śniadanie i wrócisz do domu. JAGUSIA. Ale proszę pani, nie wiem, gdzie mieszka pani siostra? CZAROWNICA. Pójdziesz prosto, potem na lewo, potem na prawo, potem znów prosto i zobaczysz zamek — tam mieszka Grenujla. JAGUSIA. Dobrze, proszę pani, już idę... CZAROWNICA. Idź, idź moje dziecko... JAGUSIA. (wychodząc.) Jakaż ona dziś dobra! Co jej się stało? Gotowam ją polubić! (wychodzi.) CZAROWNICA. (wyjrzawszy.) Chi! chi! chi! już się jej pozbyłam! Nie wróci tu napewno, po pieczyste pojadę na miotle do Grenujli! Hi! hi! hi! (tańczy i w ręce klaszcze) SCENA TRZECIA. JAGUSIA. (idzie śpiewając.) Ej ta dana! ta dana! Dolaż moja, kochana! GŁOS. Dokąd panienka tak spieszy? JAGUSIA. (odwraca się.) O, rety! ktoś mówi... (widzi kruka) Idę do Grenujli, siostry mej pani, która jest czarownicą, mam przynieść szkatułkę. KRUK. Nieszczęsna! Wysłała Cię ona na zatratę! Ani jeden człowiek żywy stamtąd nie wrócił! Ale dano mi z nieba rozkaz, aby cię ratować, dzieweczko. Słuchaj Jagusiu! Gdy będziesz nad brzegiem strumienia powiedz mu: — Prześliczny strumieniu, pozwól mi przejść przez twe srebrzyste fale! A teraz weź tę butelkę z oliwą, chleb i szczotkę — przydadzą ci się. Kiedy podejdziesz do wrót żelaznych zamku, posmaruj je oliwą, a otworzą się same. Ogromny pies rzuci się na ciebie, szczekając — rzuć mu chleb, a odejdzie. Idź do kuchni, zobaczysz tam kucharkę, która językiem będzie czyściła blachę kuchenną. Daj jej szczotkę. Wejdź potem do pokoju Grenujli, która śpi o tej porze i weź z szafy szkatułkę. A potem uciekaj, co sił starczy. Jeśli mnie posłuchasz, nie zginiesz. JAGUSIA. Dziękuję ci, miły kruku! zastosuję się do twej rady! (odchodzi.) (Kurtyna na chwilę się opuszcza.) (Po odsłonieniu.) JAGUSIA. (stoi i mówi.) Poczciwy kruk! Jemu to zawdzięczam, że powróciłam szczęśliwie i wypełniłam żądanie swej pani. Bo, kiedy znalazłam się nad strumieniem rzekłam mu, jak kruk przykazał: — Piękny strumieniu, pozwól mi przejść przez twe srebrzyste wody! — A strumień mi odpowiedział: — Przejdź miła dzieweczko! No, i przeszłam szczęśliwie. A kiedy stanęłam przed wrotami, posmarowałam je oliwą i same się otworzyły, przepuszczając mnie do wnętrza. Lecz na podwórzu straszny pies rzucił się na mnie, kły miał potworne, a z pyska zda się ogień buchał. Przywitał mnie szczekaniem, jak grom głośnem, lecz kiedy mu rzuciłam bochenek chleba, oddalił się natychmiast. Wreszcie dopadłam do kuchni i tam ujrzałam kucharkę, która językiem czyściła blachę kuchenną; dałam jej szczotkę a wzamian za to wskazała mi komnatę; w której spała Grenujla. Wpadłam tam, schwyciłam szkatułkę i rzuciłam się do ucieczki. Gdy wtem przebudziła się krzyknęła: — Hej! kto wziął moją szkatułkę? Łapać! Kucharko! łap tę dziewczynę! Lecz kucharka odrzekła: — Ani myślę! Ona dała mi szczotkę do czyszczenia blachy, a ty mi językiem lizać kazałaś! Wtedy Grenujla zwróciła się do psa: — Psie! złap i pożryj tę złodziejkę! A pies jej na to odpowiedział: — Ani myślę! pani morzy mię głodem, a ona dała mi chleba! Grenujla w strasznej złości zwróciła się do wrót: — Wrota! nie puśćcie jej! Lecz wrota: — Ani myślimy! Pani pozwalasz, abyśmy były rdzą pokryte, a ona posmarowała nas oliwą! W końcu Grenujla, widząc, że nikt jej nie słucha, pobiegła nad strumień, chcąc sama mnie dognać. Zwróciła się do strumienia: Hej ty brudny strumieniu! — zawołała — rozstąp się. A strumień zwodniczo jej odpowiedział: — Chodź! chodź! — i Grenujla wstąpiła w jego wody, a on jej już nie wypuścił ze swych mokrych, zimnych ramion. I słyszałam długo jeszcze za sobą jej straszny głos, który dotąd mi dźwięczy w uszach: — Ach! ach! tonę! ach! Widzę czarownicę! Wygląda w stronę skąd idę, a to się zdziwi, że żyję. (podchodzi do Baby Jagi). CZAROWNICA. Co to? czy mnie oczy mylą? Wróciła moja pieczeń? wróciła żywiuteńka i zdrowa? Co to? JAGUSIA. Oto szkatułka, przynoszę ją, jakto mi pani kazała. CZAROWNICA. (udając spokój). Dobrze! dobrze! To jakaś czarodziejska sztuczka! Ale zobaczymy! Lepiej śmiać się na końcu, niż na początku! Słuchaj! Mam trzy koguty! Czerwonego, białego i czarnego! Dziś w nocy, kiedy zapieje z nich który, musisz rozpoznać ich głosy. Jeśli nie zgadniesz, pożrę cię natychmiast. JAGUSIA. (do siebie). Teraz to już napewno zginę! Matuś ratuj mnie! KRUK. (stojąc za nią.) Nie bój się, Jagusiu. Raz kra — to biały, dwa razy kra to czerwony, a trzy razy kra to czarny, rozumiesz? JAGUSIA. Rozumiem. O mój poczciwy kruku! CZAROWNICA. Kładź się koło mnie! (Bije północ, słychać pianie koguta.) KOGUT. Kukuryku! kukuryku! CZAROWNICA. Który pieje? Mów! KRUK. Kra! JAGUSIA. Biały! CZAROWNICA. Śpij. (w godzinę potem znów budzi). KOGUT. Kukuryku! kukuryku! KRUK. Kra! kra! CZAROWNICA. Mów który? JAGUSIA. Czerwony! CZAROWNICA. (zła) Śpij! (znów budzi) KOGUT. Kukuryku! kukuryku! KRUK. Kra! kra! kra! JAGUSIA. (z radością.) Czarny! CZAROWNICA. Wszystko jedno! Nic ci to nie pomoże! I tak cię zjem, bo jestem strasznie głodna! (rzuca się na Jagusię, ta broni się, wreszcie odpycha czarownicę, — kruk idzie jej z pomocą, czarownica pada, kruk wyrywa jej dwa czarodziejskie kły, w których była jej moc. Leży bezwładna na ziemi, tymczasem Jagusia ucieka.) CZAROWNICA. (leżąc na ziemi.) Moje kły! Moje dwa kły! Cała moja moc przepadła! Bądź przeklęty kruku! KRUK. Kpię sobie z twych przekleństw! (odchodzi, tańcząc i podskakując.) JAGUSIA. (idzie), Dzięki ci Boże! dzięki za zesłanie mi z niebios ratunku! Dzięki ci, miłosierny kruku! KRUK. Żegnaj mi Jagusiu. JAGUSIA. Bądź zawsze tak litościwy! (idzie i dziwi się.) Co to znaczy? Wiem, w którą iść stronę, znam swój domek omszały, swój mały ogródek, a jednak go nie widzę! Przedemną jakiś pałac wspaniały, a ku mnie idzie taki cudny młodzieniec! KRÓLEWICZ. (wyciąga ku niej ręce). Jesteś! jesteś nareszcie! oczekiwana ukochana dzieweczko!... czekałem na cię oddawna! Dziś jeszcze będzie nasze wesele... Pójdź do mego pałacu! JAGUSIA. Jakoż wejdę do twego pałacu? Świtka na mnie uboga i szara, a zgrzebna moja koszula... Jakżeż żoną twoja, ja, biedna sierotka zostanę? KRÓLEWICZ. Droższą mi jesteś nad brylanty i złoto... Jagusiu sierotko! A twe biedne szatki milsze mi nad złotogłowy! Cnota twoja błyszczy mi drogiemi kamieniami, a cierpienia twoje w rubiny cię ustroiły... Pójdź! JAGUSIA. (podaje rękę królewiczowi.) Dzięki ci, żeś na biedną wejrzał sierotę! Idę... (Ukazuje się jasna postać jej matki i błogosławi, mówiąc). Idź Jagusiu! Niech szczęście będzie twoim udziałem! Smutek i łzy niech zdala od ciebie będą! Idź, Jagusiu, Idź (znika.) (Taniec baletowy na zakończenie.) KONIEC. Druk. Sikora, Warszawa ^{Często wiąże się to z fiaskiem ale w przypadku dzisiejszego filmu wcale tak nie jest. Martwe zło Przebudzenie na szczęście możemy zaliczyć do grona filmów udanych. Nowa odsłona przy budżecie wynoszącym dziewiętnaście milionów dolarów zarobił ponad sto czterdzieści milionów a to sprawia że stał się on niewątpliwym hitem w} Bajki mają w sobie coś magicznego, coś, co sprawia, że świat staje się lepszy. Bajki także bardzo wiele nas uczą i pokazują , jak należy postępować w życiu. Są takie bajki, które lubi każdy z nas. Jednak pewne złe wróżki postanowiły zamieszać trochę w naszych ukochanych bajkach… Jaki był tego efekt mogli się przekonać wszyscy, którzy w dniu 25 czerwca przybyli do podziemi kościoła św. Stanisława Kostki na przedstawienie naszych podopiecznych pod tytułem „Zamieszanie w Krainie Bajek”. Działo się wiele. Jaś i Małgosia postanowili uciec od Baby Jagi, która swoją drogą dostała nowy przydomek, a mianowicie „Babcia Jagunia”. Nie powiem - pasował do niej jak ulał. Ponieważ mimo groźnego wyglądu, każdy wie, że Baba Jaga w głębi duszy wcale nie jest taka zła. Jednak to nie wszystko, Czerwony Kapturek zamiast wilka spotkał Jasia i Małgosię, którzy niespodziewanie znaleźli się w jej bajce. Kot w Butach zgubił Janka, a krasnoludki przybyły bez Śnieżki. Jednak mimo to zrobiły furorę, a w szczególności Śpioszek, który wywołał uśmiech na wielu twarzach. Dobrze, że jak w każdym królestwie, także w Królestwie Bajek, jest król, który czuwa nad tym, aby jego poddanym żyło się jak najlepiej. Król Baj na prośbę swoich podwładnych przywrócił porządek w Krainie Bajek ponieważ - jak sam stwierdził - „stare bajki dzieci znają, bardzo kochają i chętnie czytają.”Było dużo śmiechu, radości i uśmiechów na twarzach, zarówno naszych małych aktorów jak i publiczności. Bardzo dziękujemy wszystkim zaangażowanym w przygotowanie tego przedstawienia, a w szczególności naszym wspaniałym aktorom, pani reżyser, wychowawcom oraz wszystkim, którzy przybyli na nasz spektakl. Dziękujemy i zapraszamy w grudniu : ) Monika Baca To nie jest dobry pomysł. Straszenie dzieci to dość częsta praktyka. Zapewne trudno znaleźć osobę, która chociaż raz nie usłyszała, będąc dzieckiem, że gdy będzie niegrzeczna ^{OPIS / OVERVIEW „Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy” to spektakl o strachach. Ale nie po to o nich opowiada, ażeby nas nastraszyć, lecz po to, aby nauczyć ze swoimi strachami walczyć. Bohaterka spektaklu, Malwinka, obiecuje rodzicom, że zajmie się swym małym braciszkiem, Maksem. Ale kto by się tam przejmował jakimś maluchem. Zaniedbany chłopiec nagle znika… Malwinka zaś wyrusza w pełną niebezpieczeństw podróż, podczas której odwiedzi niezwykłe miejsca, spotka tajemnicze, częstokroć straszne postaci, nauczy się wielu przydatnych w życiu prawd… Czy jednak odnajdzie swojego braciszka? Przekonacie się oglądając spektakl Białostockiego Teatru Lalek – zapraszamy! 19 marca 2011 Premiera spektaklu Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy Zobacz 16 marca 2011 Konferencja prasowa przed premierą spektaklu Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy Zobacz TWÓRCY / CREATORS autor / author Anna i Michaił Braszinscy przekład / translation Helen Kreid reżyseria / direction Anna Iwanowa-Braszinska (Rosja) teksty piosenek / songs Marta Guśniowska scenografia / scenography Gintarė Vaivadaitė, Lauryna Liepaitė, Šarūnė Pečiukonytė, Agnė Kupšytė (Litwa) reżyseria światła / light's direction Robert Baliński muzyka / music Giedrius Puskunigis (Litwa) OBSADA / CAST Magdalena Mioduszewska (gościnnie) ZAPOWIEDZI PRASOWE / PRESS ANNOUNCEMENTS "Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy" w reżyserii Anny Iwanowej-Braszinskiej to spektakl, który z białostockimi lalkarzami zrealizowała ekipa zza północno-wschodniej granicy. Efekt tej współpracy będzie można zobaczyć już w sobotę. Istotą tego projektu jest powiązanie doświadczeń studentów i doświadczonych aktorów - mówi Anna Iwanowa-Braszinska, reżyserka spektaklu. - Zależało mi na tym, aby aktorom dać możliwość zagrana bardzo wyrazistych ról, które powstają nie tylko w zespołowej pracy, ale są także indywidualną prezentacją na scenie. Spektaklem "Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy" rosyjska reżyserka, także współautorka sztuki debiutuje w Polsce. Do współpracy zaprosiła aktorów Białostockiego Teatru Lalek i cztery młode scenografki z Litwy: Gintarę Vaivadaite, Laurynę Liepaite, Šarunę Peciukonyte i Agne Kupšyte. Każda z nich razem z aktorem pracowała nad innym wcieleniem wiedźmy. - Taka praca to bardzo ciekawe i wartościowe doświadczenie - mówi Gintare Vaivadaite. - Każda z nas odpowiedzialna była za mały element, z których złożyła się ciekawa całość. W spektaklu zobaczymy cztery bohaterki: Krawcową, Policjantkę, Lekarkę i Kucharkę, które, jak się okazuje, są wcieleniami czarownic. - Te cztery zawody to podstawowe zajęcia, z którymi kojarzymy wiedźmy z baśni - mówi Michaił Braszinski, autor tekstu sztuki. - Wszystkie od swoich ofiar czegoś oczekują. Pewną przewrotnością może być Policjantka, do której powinniśmy mieć największe zaufanie, a okazuje się straszną postacią. Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy - aktorzy i przesłanie W roli Kucharki zobaczymy Alicję Bach, Lekarkę zagra Maria Rogowska, Policjantkę Barbara Muszyńska-Piecka, a Krawcową kreować będą wspólnie Andrzej Zaborski i Adam Zieleniecki. Każdą z bohaterek zobaczymy w innej rzeczywistości, w której pojawia się główna bohaterka - Malinka (kukiełką animować będą Grażyna Kozłowska i Jacek Dojlidko). Dziewczynka nie chciała zajmować się młodszym braciszkiem i go nastraszyła. Maks nagle zniknął, a Malwinka się o niego martwi. Wyrusza w pełną niebezpieczeństw podróż, podczas której odwiedzi niezwykłe miejsca, spotka tajemnicze, straszne postaci, pozna wiele przydatnych w życiu prawd. - Dramaturgia opiera się na wymieszanych wątkach baśniowych, które są nieco makabryczne, nie chcemy jednak straszyć widzów - mówi reżyserka spektaklu. - Spektaklem chcemy uświadomić, że strach tak naprawdę nie istnieje, a nasze lęki to tylko nasza wyobraźnia. "Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy" to sztuka dla dzieci , ale na pewno także rodzice znajdą tu jakąś prawdę dla siebie. Ważną rolę w spektaklu odgrywa światło, którym zarządza Robert Baliński z Wrocławia. Muzykę napisał litewski kompozytor Giedrius Puskunigis. Wiedźmy, strachy, podróż pełna niebezpieczeństw i zaginiony braciszek. Z tym wszystkim musi uporać się Malwinka, bohaterka najnowszego spektaklu Białostockiego Teatru Lalek. Premiera polsko-rosyjsko-litewskiej produkcji - w sobotę, o godz. 18. Baśń nosi tytuł "Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy" i rzeczywiście, to historia o strachach, które nieustannie, na różnym etapie życia trzeba pokonywać. Więc choć to bajka dla młodych widzów, to każdy w niej coś znajdzie dla siebie: wszak lęki towarzyszą i dorosłym. Reżyserką spektaklu jest Anna Iwanowa-Braszinska, która na spółkę z mężem (Michaiłem Braszinskim) napisała również tekst sztuki. Do współpracy zaprosiła aktorów Białostockiego Teatru Lalek i cztery młode scenografki z Litwy: Gintarę Vaivadaite, Laurynę Liepaite, Šarunę Peciukonyte i Agne Kupšyte. Dziewczyny przygotowały cztery wcielenia czarownic (a każdą w innej rzeczywistości), którymi są Krawcowa, Policjantka, Lekarka i Kucharka. Tę ostatnią zagra Alicja Bach, w Policjantkę wcieli się Barbara Muszyńska-Piecka, w Lekarkę - Maria Rogowska, a Krawcową kreować będą panowie: Andrzej Beya-Zaborski i Adam Zieleniecki. Kukiełkę głównej bohaterki animować będą Jacek Dojlidko i Grażyna Kozłowska. Jak to zazwyczaj w spektaklach BTL - tak i teraz magiczną atmosferę stworzy odpowiednie operowanie światłem (Robert Baliński z Wrocławia). Będzie też sporo piosenek do słów Marty Guśniowskiej i muzyki litewskiego kompozytora Giedriusa Puskunigisa. Białostocki Teatr Lalek zrealizował kolejny międzynarodowy projekt lalkarski. Spektakl "Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy", którego premiera miała miejsce w sobotę wieczorem w Białymstoku, powstał bowiem we współpracy z artystami z Rosji i Litwy. Jak powiedział PAP dyrektor Białostockiego Teatru Lalek Marek Waszkiel, teatr na swoim koncie ma wiele podobnych międzynarodowych inicjatyw. Do tej pory współpracował przy tworzeniu spektakli z Austriakami i Niemcami przy "Sklepach cynamonowych" czy Litwinami przy "Biegunie". W zeszłym roku brał też udział w projekcie "Polsko-norweskie lalki". BTL należy również do międzynarodowej unii miast lalkarskich. Z inicjatywy tego teatru, co dwa lata odbywa się w Białymstoku Międzynarodowy Festiwal Szkół Lalkarskich, podczas którego prezentują się zespoły z całego świata. Waszkiel powiedział, że teatr jest otwarty na współpracę z nowymi aktorami, reżyserami czy muzykami, którzy za każdym razem wnoszą do niego swoją wrażliwość oraz nowe doświadczenia. Dzięki temu teatr może pokazywać lalkarstwo w szerszym kontekście, a także poszerzyć i wzbogacić swój repertuar. Obecny projekt, spektakl "Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy", opowiada historię Malwinki, która nastraszyła swojego młodszego brata. Po pewnym czasie dziewczynka zaczyna szukać braciszka, który zniknął i wyrusza w podróż. Na swojej drodze spotyka cztery wiedźmy: kucharkę, lekarkę, krawcową i policjantkę, które straszą Malwinkę. Zadaniem dziewczynki jest pokonanie czarownic i swoich strachów. Jak powiedziała reżyserka i współautorka sztuki, Rosjanka Anna Iwanowa-Braszinska, dramaturgia spektaklu opiera się na wymieszanych wątkach baśniowych, które są nieco makabryczne. Dodała jednak, że nie chce straszyć widzów, a "pokazać, że nie ma czego się bać, a lęki, to tylko nasza wyobraźnia". Braszinska powiedziała na konferencji prasowej poprzedzającej premierę, że bardzo chciała współpracować z aktorami z BTL, którzy mają wielkie doświadczenie lalkarskie. Dodała, że istotą projektu było połączenie pracy właśnie doświadczonych aktorów z młodymi, debiutującymi artystkami - czterema scenografkami z wileńskiej ASP. W ocenie reżyserki, to doświadczenie aktorów pozwoliło jej stworzyć bardzo wyraziste role wiedźm. Do każdej z czterech ról "dopisana" została jedna ze scenografek, która projektowała kostiumy danej postaci, a także kreowała jej świat. Przedstawienie dopełnia muzyka orkiestrowa, napisana przez Giedriusa Puskunigisa z Litwy. Dyrektor Waszkiel pytany, w jaki sposób teatr nawiązuje międzynarodową współpracę, powiedział, że to przede wszystkim kontakty z wyjazdów i festiwali. To również "zafascynowanie" reżyserami czy np. scenografami, których zaprasza potem do współpracy. Dodał, że bardzo często też sami artyści sami pragną realizować w białostockim teatrze swoje projekty, uważając BTL za teatr, który posiada silną i doświadczoną grupą aktorów. Powiedział, że to także niezależność teatru: posiadanie własnej sceny, zaplecza technicznego, czego, według Waszkiela, wielu zachodnim teatrom brakuje. GALERIA / GALLERY RECENZJE / REVIEWS U lalkarzy mamy wysyp czarownic. Jedna piecze dzieci, druga szyje z nich ubrania, trzecia wysysa krew, a czwarta wszystkim zarządza. Bajka tak straszna..., że aż miło Żadna tam gładka i sympatyczna baśń Disneya, a konkretna historia, w której zło pleni się wokół nas, na równi z dobrem, trzeba je tylko umieć jakoś instynktownie rozróżnić. Autorskiej bajce Michaiła Braszinskiego i Anny Iwanowej-Braszinskiej z Rosji (która jest również reżyserką spektaklu) bliżej w klimacie do Andersena niż tym wszystkim lukrowanym bajkom współczesnym, pokazującym wyłącznie sympatyczny kawałek świata. Świat przecież taki nie jest. I teraz już tylko od rodziców zależy, czy i kiedy pokazywać dzieciom ów dualizm, czy też chować je pod kloszem najdłużej, jak się da i nie przygotowywać do życia. Najnowsza premiera w Białostockim Teatrze Lalek pt. "Raz, dwa, trzy, Baba-Jaga patrzy" wychodzi trochę naprzeciw temu problemowi. W baśniowy sposób, miksując finezyjnie współczesność z archaicznością, pokazuje różne mroczne obszary życia, na które również dzieci mogą nieoczekiwanie natrafić. Najnowsza premiera BTL prezentuje ową strefę mroku w specyficzny wielowarstwowy sposób. Jest tu plastyczna warstwa atrakcyjna dla najmłodszych, uruchamiająca wyobraźnię. Jest warstwa dla trochę starszych dzieci (i to właśnie dla nich raczej jest ten spektakl), które intuicyjnie - jak główna bohaterka - mogą dostrzec fałsz w słodziutkich pochlebstwach. I w końcu takie niuanse, które zobaczą wyłącznie dorośli. Dlatego spektakl spokojnie można oglądać w familijnym gronie, choć liczyć się z tym trzeba, że między owymi warstwami sporo jest zgrzytów, dłużyzn i niejasności, co bywa męczące. Ale mimo tych nierówności spektakl można zobaczyć - zarówno ze względu na edukacyjny nienachalny w sumie wymiar, jak i z powodu ciekawej scenografii, podkreślającej charakter postaci. Cała bajka to historia dziewczynki, która przeżywa podróż pełną niebezpieczeństw. Na początku mamy to, co znane posiadaczom rodzeństwa w ilości przynajmniej sztuk jeden: starsza siostra nie chce bawić się z młodszym braciszkiem, ma swój świat, a uparty mały zwyczajnie ją denerwuje (relacja między rodzeństwem jest rozegrana sympatycznie i lekko). Malwinka jednak w końcu kapituluje, zaczyna się zabawa w chowanego..., gdy nagle okazuje się, że mały Janek znika. Przestraszona dziewczynka szuka brata i tak zaczynają się jej przygody: po kolei trafia do siedzib czterech Bab-Jag, które na pierwszy rzut oka jednak wcale się nimi nie wydają. To Kucharka, Krawcowa, Lekarka i Policjantka - persony trochę dziwaczne, ale sądzić można, że niegroźne, bo przecież miłe i sympatyczne. Drugi rzut oka jednak nie pozostawia wątpliwości - to niebezpieczne postaci. Malwinka instynktownie, choć trochę po dziecinnemu ("czy one myślą, że ja jestem głupia?") w słodkich słówkach, chęci pomocy i komplementach wyczuwa fałsz. Może nie do końca wie, co jest nie tak, nie rozumie, że czarownice czyhają na jej życie, ale czuje, że coś tu nie gra. Bo też rzeczywiście: w tle czai się ciekawie rozegrany aktorsko temat przemocy, wykorzystywania seksualnego dzieci, handlu organami. To temat, który dostrzegą dorośli i który może być wstępem do pospektaklowej rozmowy z własnymi dziećmi - na co powinny zwracać uwagę i jakie zachowania innych dorosłych powinny wzbudzać ich nieufność. Malwince się udało, bo to dziewczynka nie w ciemię bita, być może nieco mniej naiwna niż jej rówieśnicy. Większość dzieci jednak gładkie słówka przyjmie za dobrą monetę. Ciekawe są rozwiązania scenograficzne (wymyślone przez czwórkę studentek z wileńskiej ASP: Gintare Vaivadaite, Lauryne Liepaite, Šarune Peciukonyte i Agne Kupšyte). Tu nie ma niepotrzebnych wypełniaczy sceny, które absorbowałyby uwagę. To - w zależności od historii - jakaś pojedyncza konstrukcja na środku, wokół której koncentruje się akcja, kąty sceny spowija zazwyczaj mrok. I tak na początku mamy jedynie stojak z ubraniami, w którym chowają się dzieci, potem wielofunkcyjny trójnóg i zwisające z góry drewniane półki na zioła, następnie stół krawiecki, dalej - lekarski fotel z dziwacznymi przyrządami i w końcu - zwyczajne łóżko. Czasem na scenie pojawi się niespodzianka przykuwająca uwagę - samochodzik wykreowany za pomocą pręta świecącego jak stroboskop czy niesamowita i trochę straszna konstrukcja zbudowana z torebek z płynem przypominającym krew i krzesełeczek. Tak czy inaczej - asceza plastyczna spektaklu to dobry pomysł - pobudza dziecięcą wyobraźnię, nie zaśmiecając ich umysłu niepotrzebnymi scenicznymi upiększaczami. Podobnie rozmaite sposoby gry: są tu aktorzy, są lalki animowane przez aktorów, wcale niechowających się w cieniu, są fragmenty spektaklu, gdy przed oczyma widzów "grają" dłonie. Wszystko to uczy małego widza teatru, uświadamia mu, jak tworzy się iluzję teatralną, jednocześnie spektaklu wcale nie odzierając z magii. No i wreszcie aktorzy. Każdy wystylizowany na postać z czterech nie do końca przystających do siebie światów. Kucharka (świetna Alicja Bach) jakby wprost ze średniowiecznych przypowieści o czarownicach mieszających różne ingrediencje, cedząca słodkie słówka; androgyniczna Krawcowa (znakomity Adam Zieleniecki, w jednej chwili śmieszny i drobiący niczym baletnica, w drugiej - pod słodziutkimi komplementami pokazujący paskudne i oślizgłe oblicze); Lekarka (Maria Rogowska) strojem i zachowaniem przypominająca cyborga z filmów czy wreszcie dziwna Policjantka (Barbara Muszyńska), stylizowana na archaicznego detektywa i dająca tylko złudne poczucie bezpieczeństwa. Lalkę Malwinkę ciekawie animują Jacek Dojlidko i Grażyna Kozłowska. Najnowsza sztuka Białostockiego Teatru Lalek powstała przy współpracy z rosyjską reżyserką Anną Iwanową - Braszinską. Autorkami scenografii są studentki wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wynikiem tej międzynarodowej współpracy jest spektakl "Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy" - przedstawienie, w którym zaciera się granica pomiędzy snem a rzeczywistością Akcja sztuki dzieje się na dużej scenie Białostockiego Teatru Lalek. Pierwszy epizod przedstawienia rozgrywa się na niewielkim jej fragmencie. Niezagospodarowana przestrzeń powoduje, że szafa (wokół której animowane są lalki) oraz postaci Malwinki i Maksa stają się mało wyraziste, gubią się w „czeluściach ogromnej sceny” a uwaga widza zostaje rozproszona. Ten sam problem towarzyszyć będzie także innym fragmentom spektaklu. Szkoda, bo scenografia wykorzystana w inscenizacji jest niezwykła, utrzymana w ciemnej tonacji, dominantę stanowi tu kolor słomiany. Zastosowanie palety ciemnych barw nadaje przedstawieniu mrocznego, groźnego „wiedźmowatego” klimatu, wpisującego się w estetykę baśni braci Grimm. Za szczególnie godną uwagi śmiało uznać można instalację przypominającą kształtem żyrandol: konstrukcję niezwyczajną, mrożącą krew w żyłach, zbudowaną z dziecięcych szpitalnych łóżeczek i woreczków na krew. Wspomniana już wyżej szafa pełni również funkcje drzwi, furtki poprzez którą bohaterka wydostaje się z rodzinnego domu i wkracza w obszar własnych marzeń sennych. Myślę, że pokazanie scenografii na mniejszej powierzchni zmusiłoby widza do baczniejszej obserwacji detali, a to pomogłoby publiczności intensywniej odczuć atmosferę spektaklu, poczuć strach, o którym wszak autorzy sztuki chcą poprzez „Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy.” opowiedzieć. Fabuła przedstawienia zaprezentowana została poprzez szereg następujących po sobie obrazów. Akcja nie przepływa płynnie, publiczność jest wrzucana w coraz to nowe światy, sytuacje. Dzięki temu możemy baśniowe rzeczywistości dogłębnie odbierać. Z domu Maksa i jego siostry nagle przenosimy się w ciemny las, który ukazano za pomocą zwisających od sufitu kępek gałęzi wikliny. Publiczność zostaje znienacka wyrwana z realnego świata i przetransportowana do krainy lęków dziecięcych. Po obszarach wyobraźni małego dziecka widz będzie poruszał się gwałtownie, ponieważ w świecie tym nie ma sytuacji do przewidzenia. Scenerie zmieniają się szybko, pojawiają się coraz to nowe obrazy: dom Wiedźmy-Kucharki, która uwielbia piec dzieci w wielkim piecu, pracownia krawiecka szalonej Szwaczki, szpital i pozornie bezpieczne mieszkanie Policjantki. Pierwowzorami Czarownic są czarne charaktery z popularnych baśni np. Kucharka jednoznacznie kojarzy się z jędzą, którą znamy z opowieści o Jasiu i Małgosi. Krawcowa to bez wątpienia najefektowniej wykreowana strzyga, którą spotyka na swej drodze dziewczynka. Dlatego też warto zatrzymać się przy jej pracowni na dłuższą chwilę. Po pierwsze: Krawcową gra mężczyzna (tutaj ukłon w stronę Pana Zielińskiego). Mężczyzna ów ubrany w urocze czerwone balerinki i rajstopki w groszki radośnie pląsa po scenie. Komiczne podrygi są przyczyną wybuchów śmiechu na widowni. Ciekawym zabiegiem jest wykorzystanie trzech wysokich szyb, które stanowią swego rodzaju półprzeźroczysty parawan. Oddzielają plan lalkowy od aktorskiego. Za tą zasłoną aktorzy animują lalkę, manipulują igłą i nićmi. Szycie przedstawione jest jako mechaniczne powtarzanie sekwencji gestów, sekwencje te tworzą swego rodzaju układ taneczny. Układ odtwarzany jest w rytm tanga, w takt tanga bawi się również dziwaczna Szwaczka. Symultaniczne dzianie się na planie aktorskim i lalkowym, oddaje strach dziewczynki i absurd sytuacyjny: radosna Czarownica, szyje ubrania z dzieci(!): z uśmiechem na ustach oddaje się makabrycznemu procederowi. Za najbardziej przerażającą uważam jednak, postać „Baby Jagi”- Lekarza, która wykorzystuje dziecięcą naiwność i niczym wampirzyca pozbawia krwi małych pacjentów szpitala (myślę, że najmłodsi widzowie nie zrozumieją tego, co dzieje się podczas scen rozgrywanych w placówce medycznej). Przedstawienia Wiedźm i ich fachów są może nieco zbyt drastyczne ale wiadomo przecież, że dziecięca wyobraźnia w odpowiednich warunkach (którymi mogą być: nieobecność rodziców w domu, ciemności, burza, wyłączony prąd) projektuje niezwykłe, budzące trwogę zdarzenia i zjawiska. Każdy szelest może okazać się odgłosem kroków tajemniczej bestii, cień na ścianie zaś, przybyszem z odległej planety. Strach wprawia w ruch fantazję, sprawia, że wytwory wyobraźni zaczynają dominować nad bezpieczną rzeczywistością. Jedynym sposobem na pokonanie przerażających produktów imaginacji jest przezwyciężenie własnych lęków i właśnie tę zależność pokazuje widzom reżyserka spektaklu. „Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy.” to przedstawienie, które ma za zadanie udowodnić dzieciom, że zwalczanie własnych słabości i nieuzasadnionych obaw śmiało nazwać można najskuteczniejszą metodą na oswajanie świata. Nie od dziś wiadomo bowiem, że najbardziej przerażające jest to, co nieznane. Wyzbycie się lęków ułatwia funkcjonowanie wśród współczesnych zjawisk- wszak „do odważnych świat należy”. Horror u lalkarzy. Polsko-rosyjsko-litewska produkcja to wciągająca historia, w której granica między rzeczywistością a wyimaginowanym światem jest bardzo cienka. Najnowszy spektakl Białostockiego Teatru Lalek pokazuje jak rozmawiać z dziećmi o tym, że otaczający nas świat bywa okrutny i w jaki sposób pokazać najmłodszym całą jego niesprawiedliwość. Sztuka autorstwa Michaiła Braszinskiego i Anny Iwanowej-Braszinskiej rozegrana w mrocznej, ciemnej scenografii daleka jest od ciepłych, kolorowych bajek uwielbianych przez dzieci. Sztuka opowiada historię dwójki rodzeństwa: rezolutnej Malwinki i jej trochę niesfornego, młodszego braciszka Maksa. Dziewczynka obiecała rodzicom opiekować się maluchem, ale podczas zabawy w chowanego chłopczyk się zgubił. Przerażona Malwinka wyrusza w poszukiwanie brata i trafia do czterech różnych światów, w których rządzą Czarownice. Każda z nich przeraża widzów w inny sposób. Kucharka, którą gra Alicja Bach, w wielkim kotle przyrządza potrawy z dzieci. Krawcowa, którą bezbłędne kreuje Adam Zieleniecki w rajstopach w grochy i czerwonych balerinkach, szyje z maluchów ubrania. Demoniczna Lekarka, w którą wciela się Maria Rogowska, wysysa z dzieci krew, a tym wszystkim zarządza tajemnicza, dwulicowa Policjantka - w tej roli Barbara Muszyńska-Piecka. Malwinka i widz zastaje każdą z Czarownic w innej ciekawej scenografii. Przygotowały ją studentki wileńskiej ASP Gintare Vaivadaite, Lauryne Liepaite, Šarune Peciukonyte i Agne Kupšyte. Dekoracje młodych artystek są niezwykłe oryginalne, bardzo sugestywne i co ważne nieprzytłaczające. W niektórych scenach nawet skromne, ale dzięki temu nie rozpraszają uwagi widza. Jedną z ciekawszych jest podświetlany żyrandol w szpitalu, złożony z malutkich łóżeczek i woreczków z krwią. Bardzo ważną rolę w spektaklu odgrywa światło, którym zarządza Robert Baliński oraz przejmująca muzyka litewskiego kompozytora Giedriusa Puskunigisa. Spektakl "Raz, dwa, trzy Baba Jaga patrzy" choć może przerażać, zwłaszcza bardzo małe dzieci, ma ważne przesłanie. Historia ta pokazuje w jaki sposób przedstawić dzieciom rzeczywistość, która czasem bywa okrutna i niesprawiedliwa. To także sprawdzian z bohaterstwa, pokonywania strachu przed tym, co nieznane. Przełamywanie największych strachów, które przecież są tylko wytworem naszej wyobraźni najlepszy sposób na poskramiania otaczającego nas świata. Próba powiązania inwencji twórczej młodych artystek, stojących na progu swojej kariery, z wyrazistością postaci granych przez doświadczonych aktorów Białostockiego Teatru Lalek zaowocowała ciekawym przedstawieniem - oryginalnym scenograficznie i z interesującymi kreacjami aktorskimi - o spektaklu "Raz, dwa, trzy Baba Jaga patrzy" w reż. Anny Iwanowej-Braszinskiej w Białostockim Teatrze Lalek pisze Anastazja Popławska z Nowej Siły Krytycznej. Funkcję medium pośredniczącego w poznawaniu świata - w całej jego złożoności - przez najmłodszych coraz częściej spełnia sztuka, w bezpieczny sposób konfrontując maluchy z trudnymi tematami. Fundamentalną rolę odrywa w tym procesie teatr, stając się miejscem, w którym dziecko za pomocą baśniowych wizji spotyka się z rzeczywistymi problemami, nierzadko poważnymi. Białostocki Teatr Lalek w swoich spektaklach podejmował takie tematy niejednokrotnie. Wspomnieć trzeba chociażby wyreżyserowanego przez Krzysztofa Raua "Pod - Grzybka", który przełamywał społeczne tabu, odważnie opowiadając o śmierci - zagadnieniu unikanym przez dorosłych w rozmowach z pociechami. Spektakl docenili krytycy i pedagodzy teatru, znalazł się w programie tegorocznych Warszawskich Spotkań Teatralnych. Najnowsza premiera BTLu "Raz, dwa, trzy Baba Jaga patrzy" w niekonwencjonalny sposób próbuje oswoić małego człowieka ze strachem - oczywistą i nieodłączną częścią życia. Jest ciekawą alternatywą dla tradycyjnych inscenizacji i bajek, które zamiast podejmować coraz to nowe wyzwania, utrwalają stereotypy. To także wyjątkowe wydarzenie artystyczne, koprodukcja litewsko - polsko - rosyjska. Ponadto premiera poprzedzona została wystawą ciekawych prac utalentowanych scenografek z Wilna. Historia jest dość prosta: Malwinka pod nieobecność rodziców ma zaopiekować się młodszym bratem. Krnąbrna dziewczynka niechętnie spełnia tę powinność, najpierw ignoruje Maxa, a potem straszy go niczym zjawa (odgłosy wydawane w tym czasie przez Grażynę Kozłowską, animującą lalkę wraz z Jackiem Dojlidko są niesamowite, trwożą nie jednego dorosłego). W końcu Malwina łaskawie postanawia pobawić się z braciszkiem w chowanego. Chłopiec jednak znika, a zaniepokojona siostra wyrusza na jego poszukiwanie. I tu sprawy komplikują się, bowiem na swojej drodze dziewczynka spotyka cztery wiedźmy, które na pierwszy rzut oka wcale na czarne charaktery nie wyglądają. Każda z nich próbuje wykorzystać małą do niecnych celów. Malwinka występując przeciwko nim, w istocie walczy z własną słabością. Studentki ostatnich lat scenografii wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych zostały zaproszone do współpracy przez reżyserkę i współautorkę tekstu - Annę Iwanową-Braszinską (wieloletnią dziekan Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Petersburgu, obecnie pedagog lalkarzy w Finlandii). W złożonym z czterech części spektaklu każda scenografka dostała możliwość niezależnej pracy, stworzenia przestrzeni teatralnej, będącej odrębnym światem głównych postaci: Kucharki, Krawcowej, Lekarki i Policjantki - niepozornych wcieleń tytułowej Baby Jagi. Stąd duża różnorodność wizualna spektaklu: żywy plan gry przeplata się z lalkowym, pojawiają się elementy teatru plastycznego (instalacje), czarnego teatru, a także maski i multimedia; każda autorka używa innych środków, rozmaitych materiałów, a także skal planu gry. Próba powiązania inwencji twórczej młodych artystek, stojących na progu swojej kariery, z wyrazistością postaci granych przez doświadczonych aktorów Białostockiego Teatru Lalek zaowocowała ciekawym spektaklem - oryginalnym scenograficznie i z interesującymi kreacjami aktorskimi. Akcja sztuki koncentruje się wokół niebezpiecznej wędrówki małej Malwiny. Dziewczynka najpierw trafia do miejsca, w którym panuje kompletna ciemność i tylko płomyk (prawdziwego!) ognia lekko oświetla nieznajomą postać. Ta malownicza i tajemnicza scena trwa zaledwie moment. Zaraz po niej przestrzeń delikatnie się rozświetla. Widać zwisające z góry ni to powykręcane kłącza korzeni, ni to odnogi drzew. Całość sprawia wrażenie podziemnej nory lub ukrytej gdzieś w leśnej gęstwinie głębokiej dziupli. Nawet z czepka przykrywającego głowę pichcącej jakąś diabelską strawę gospodyni wyrastają dziwne gałęzie, trochę przypominające antenki, co zresztą wygląda komicznie. To mroczne siedlisko Kucharki - pospolitej czarownicy, która zjada dzieci, staje się pierwszym polem walki Malwinki z własnym strachem i naiwnością. Znakomicie i z zaangażowaniem zagrana przez Alicję Bach dwulicowa wiedźma w pierwszej chwili wydaje się przemiłą babcią zatroskaną o zdrowie odwiedzającego ją gościa. "Jeśli brata znaleźć chcesz, musisz jeść" - śpiewa, po czym ukradkiem wsypuje coś do zupy. Po skonsumowaniu toksycznego wywaru dziewczynka jakby pod wpływem halucynacji dostrzega drugie oblicze gosposi. Z milutkiej starszej pani Alicja Bach staje się ropuchowatą, srogą, kąśliwą jędzą, urzekającą złymi czarami. Przyodziewa słomianą pelerynę, a jej czepek sam znika w ciemności. Muzyka skrzypcowa i zimne światło potęgują efekt grozy - dreszcze przechodzą także dorosłych. Nie istnieje jednak ryzyko torturowania widzów obrazami rodem z horrorów. W każdej scenie pojawiają się elementy sprawnie równoważące srogi wydźwięk, często komiczne: piosenka, zabawny taniec, śmieszny element ubioru. Wszystko to sprawia, że spektakl ogląda się przyjemnie. Kucharce towarzyszy trochę przemądrzała, ale dowcipna zielona Papuga, która figlarnie komentuje poczynania złej pani. Wszędzie musi wtrącić swoje trzy grosze, w końcu przecież "sam Mickiewicz prosił ją o napisanie wiersza". Dzięki pomocy Papugi Malwinka pomysłowo zaprojektowanym samochodem (wykonanym z taśmy światełek ledowych) udaje się w dalszą podróż. Kolejne straszne miejsca: zakład krawiecki, szpital i dom Policjantki zaskakują swoją prostotą i plastyką. Scenografia jest oszczędna, ale nie minimalistyczna, zazwyczaj złożona z pojedynczych elementów, doskonale podkreśla posępne usposobienie postaci. Warsztat szalonej Krawcowej (Adam Zieleniecki), ubranej w czerwone baletki i rajstopy w grochy, to terytorium zbrodniczych działań. Zbzikowana wiedźma tworzy w nim ubrania ze skór swoich ofiar, nazywane potem "kolekcją dziecięcą". W jednej chwili Adam Zieleniecki niskim głosem, lodowatym spojrzeniem i potwornym uśmieszkiem zmienia się z krawca - wujcia wariatuńcia w demonicznego fanatyka z piekła rodem. Stojący z boku manekin krawiecki z obciętą nogą wzbudza niepokój, ale prawdziwe zdziwienie wywołuje niepozorne biurko z maszyną do szycia, które przeistacza się nagle w pomieszczenie przypominające magazyn lub chłodnię z wiszącymi wszędzie wykrojami i kawałeczkami skóry. To surowe wnętrze przywodzi na myśl gabinet doktora Frankensteina. Tłem akcji, niwelującym w tej scenie powagę sytuacji, stają się płynne i plastyczne elementy czarnego teatru: tańczące ręce, nożyce, tasiemki doskonale animowane przez aktorów. Ciekawym przerywnikiem redukującym poziom napięcia są też sceny niemal hollywoodzkiego splendoru: blask fleszy, otwierająca się kurtyna i odgłos wiwatującego tłumu. Malwinie udaje się uciec z koszmarnego warsztatu krawieckiego wraz z poznanym w nim wcześniej Jankiem. Nowy kolega zabiera dziewczynkę do szpitala, w którym, jak sam zapewnia, można bohatersko oddać krew. Konstelacja kilku lamp medycznych z niebieskawym światłem sprawia wrażenie przestrzeni zimnej, sterylnej, nieprzyjemnej. Z jednej strony przypomina kostnicę, z drugiej - laboratorium doświadczalne. Pracująca tam Lekarka (Maria Rogowska), stylizowana jest na postać z "Gwiezdnych wojen". Ubrana w seledynowy skafander z laryngologiczną lampką na głowie daje się poznać jako wiedźma wysysająca krew z dziecięcych ciał. Wampiryczny charakter tej postaci podkreśla zjawiskowa instalacja złożona z wielu torebek wypełnionych krwią i osoczem, nad którymi wiszą małe dziecięce łóżeczka. Ten pięknie podświetlony spektakularny żyrandol mrozi krew w żyłach, jednocześnie zachwycając pomysłowością. Z agresywną "doktorką" Malwina toczy bitwę raz przypominającą grę komputerową, innym razem starcie kowbojów na dzikim zachodzie. Nieco rozwlekający się w czasie pojedynek przerywa strzałem z pistoletu Policjantka (Barbara Muszyńska-Piecka), której strój przypomina raczej detektywa niż stróża prawa. Funkcjonariuszka wybawia małą ze szponów krwiożerczej znachorki, zyskuje tym samym zaufanie dziewczynki i zabiera ją do swojego domu. Ostatnie wnętrze, do którego trafia odważna bohaterka jest najłagodniejsze: tylko odrobinę przypomina opuszczone zamczysko. Jego lokatorka okazuje się najgorszą ze wszystkich czarownic - królową wiedźm, która sprawuje władzę nad pozostałymi czarownicami. Zmęczona ciężkimi doświadczeniami i bezskutecznym poszukiwaniem braciszka Malwinka zasypia. Jej pięknie przedstawiony sen pełen jest tęsknoty, spokoju i nadziei. Ciekawa wizualizacja na prześcieradle przypomina teatr cieni, choć w rzeczywistości jest nagraną wcześniej animacją pacynek nakładanych na palec. Ten radosny taniec dłoni, w którym rodzeństwo znów jest razem urzeczywistnia się. Gdy tylko rezolutna Malwina uświadamia sobie, że strach, jaki odczuwa, tkwi wyłącznie w jej głowie, a wiedźmy tak naprawdę nie istnieją - wszystko wraca do normy. "Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy" nie należy do najmilszych przedstawień, spektakl utrzymany jest w ponurym i mrocznym klimacie, dominują w nim złe postacie, a fabuła osnuta jest wokół groźnych wątków. Mimo to twórcy nie dopuszczają do sytuacji, aby widz poczuł się niekomfortowo - przerażony lub zdezorientowany. Spektakl jest przemyślanym przedsięwzięciem, które w swoim założeniu ma lekko straszyć, ale tylko po to, aby udowodnić, że nie ma się czego bać, że aktywowane przez zewnętrzne środowisko przerażenie i lęk są w istocie odczuciem absolutnie wewnętrznym, mającym źródło wyłącznie w nas samych. Spokojnie mogą czuć się rodzice, obawiający się wzbudzania złych, czy destruktywnych emocji u swoich pociech. Dramaturgia co prawda oparta jest na makabrycznych wątkach charakterystycznych dla baśni braci Grimm czy Andersena, ale prowadzi do ważnego wniosku, że strach można pokonać. Archetypowe wzorce czarownic nadają konkretną postać często nieuświadomionym dziecięcym lękom, stanowią też pretekst do podejmowania z nimi walki. Bruno Bettelheim pisał, że baśnie są doskonałym narzędziem do samopoznania. Dają do zrozumienia, że pełne satysfakcji życie dostępne jest każdemu, ale tylko wtedy, gdy nie ucieka się przed pełnymi niebezpieczeństw życiowymi zmaganiami. "Określona baśń może istotnie w niektórych dzieciach wywołać lęk, ale gdy tylko zaczynają one być lepiej obeznane z opowieściami baśniowymi, przerażające aspekty zdają się zanikać, a przewagę uzyskują - i to w coraz większej mierze - te właściwości baśni, dzięki którym słuchanie jej dodaje dziecku sił. Pierwotne uczucie przykrości z powodu doznawania lęku przekształca się w uczucie przyjemności, jakie budzi fakt, że lękowi stawiło się pomyślnie czoło i że lęk ten zdołało się opanować." "Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy" dobrze odzwierciedla tę tezę. Przy całej swojej powadze i trwodze jest w gruncie rzeczy sympatyczną, ciekawą opowieścią ze szczęśliwym zakończeniem. Warto zatem pozwolić dziecku na obcowanie z tą niecodzienną dla niego ciemną stroną świata, przed którą zwykle je chronimy. A rodzicom twardo upierającym się przy upiększonej, pozbawionej głębszych znaczeń, pustej rozrywce, "nienarażającej psychiki dziecka", dedykuję powiedzonko Papugi - zielonego ptaszyska ze spektaklu: "Ten kto nie zna się na sztuce, skończy w piecu, mówiąc krócej." Na koniec dodam, że fundamentalnym atutem spektaklu jest jego oprawa. Scenografia autorstwa: Gintare Vaivadaite, Lauryny Liepaite, Šarune Pečiukonyte i Agne Kupšyte urzeka wspomnianą przeze mnie różnorodnością, a swoją siłą i wyrazem uwydatnia mroczny charakter przedstawienia. Nawet lalki o bladych twarzach i rozczochranych rudych włosach świetnie wpisują się w tę lekko thrillerową konwencję świata czarownic. Muzykę stworzył znany litewski kompozytor Giedrius Puskunigis. Barwne, bogate dźwiękowo aranżacje nagrane zostały przez orkiestrę, a nie skompilowane na syntezatorze. Fenomenalna jest także reżyseria światła. Robert Baliński, artysta z Wrocławia, wydobył wszystkie niuanse, ożywił w oknie sceny całą przestrzeń, nadał jej niemal duchowy wymiar. Światło nie tylko eksponuje wiele elementów (np. parę i dym wydobywające się z kotła lub "krwisty żyrandol"), ale też wydobywa ich złowrogą naturę (np. jarzeniowe lampy w szpitalu). Warto też zwrócić uwagę, że twórczość naszych sąsiadów zza granicy coraz częściej doceniana i wykorzystywana jest w polskim teatrze. Największe osiągnięcia na tym polu mają właśnie scenografowie, dla których teatr lalkowy staje się doskonałym terytorium prezentacji własnych projektów. Eva Farkašová, Petr Nosálek, Pavel Hubička, Giedré Brazyté, Vitalia Samuilova, Swietlana Sofronowa, Zuzanna Hlavinová, Alois Tománek - to tylko niektóre nazwiska odnoszące sukcesy na naszych rodzimych scenach. Prym w podejmowaniu współpracy z zagranicznymi artystami wiedzie Białostocki Teatr Lalek. Na pięć premier tego sezonu, trzy zrealizowane zostały przy ich udziale. Ważne, że efekty tego międzynarodowego partnerstwa są imponujące i ujmują profesjonalizmem, co widać choćby w "Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy." (...) Dla dzieci Klasykę scenicznej literatury dziecięcej budują baśni. Najciekawszym przedstawieniem odwołującym się do tego dziedzictwa, nie tylko spośród opolskich prezentacji, ale również w kontekście minionego roku, jest polsko-litewsko-rosyjska koprodukcja Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy w reżyserii Anny Iwanowej-Braszinskiej, zrealizowana w Białostockim Teatrze Lalek. Współczesny tekst Anny i Michaiła Braszinskich nie tylko intrygująco przetwarza wątki baśniowe, sięgając do motywu dziecięcej wędrówki czy eksploatując archetypiczną figurę złej czarownicy, lecz przede wszystkim ocala największą wartość baśni - wzbudzenie pozytywnego lęku, ułatwiającego dziecku, które wchodzi w świat fikcji, przepracowanie problemów pojawiających się w rzeczywistości. O znaczeniu i wadze spotkania dziecka z baśnią pisał Bruno Bettelheim: „Baśnie pomagają dziecku w odkrywaniu własnej tożsamości i własnego powołania, wskazując zarazem, jakich potrzebuje ono doświadczeń, by rozwinąć swój charakter [...]. Baśń daje do zrozumienia, że pomyślne, pełne satysfakcji życie dostępne jest każdemu mimo życiowych przeciwności - lecz jedynie wówczas, gdy nie ucieka się przed pełnymi niebezpieczeństw życiowymi zmaganiami, bo tylko one pozwalają odkryć nasze prawdziwe »ja«. Opowieści te przekazują dziecku obietnicę, że jeśli zdobędzie się na odwagę, aby tego rodzaju poszukiwanie pełne trwóg i prób - podjąć, wesprą je dobre moce i odniesie zwycięstwo”. Tę odwagę ma w sobie główna bohaterka spektaklu, Malwina, która podczas zabawy traci brata, bowiem jej wypowiadane na prawach gry słowa o porwaniu go przez czarownice zmieniają się w rzeczywistość. Dziewczynka wyrusza, by odnaleźć brata, i jak każdy baśniowy bohater będzie musiała sprostać przeciwnościom losu i złym siłom - a te mają w białostockim spektaklu naprawdę demoniczny wymiar. Etapy wędrówki to kolejne spotkania z czarownicami: Kucharką (Alicja Bach), która zjada dzieci, Krawcową (Adam Zieleniecki) szyjącą „kolekcje dziecięce” z malutkich ciałek, Lekarką (Maria Rogowska) wysysającą z dzieci krew i Policjantką - najstraszniejszą, która więzi dzieci (Barbara Muszyńska-Piecka). Twórcy spektaklu nie łagodzą treści, przeprowadzają małych widzów przez świat okrutny, przerażający, pełen odrealnionych wizji ożywianych mocą animacji. Wydobywane z mroku detale scenografii stanowią zaledwie lekko oświetlone punkty na ogromnej, ciemnej scenie - co zostawia jeszcze więcej miejsca dla imaginacji. Cztery miejsca postoju Malwiny to cztery różne, świetne kreacje aktorskie oraz odmienna stylistyka scenograficzna. Gintarė Vaivadaitė, Lauryna Liepaitė, Šarūnė Pečiukonytė i Agnė Kupšytė, studentki scenografii wileńskiej ASP, wykreowały na scenie odrealnione przestrzenie, które wręcz organicznie współdziałają z panującymi w nich czarownicami. Wszystkie elementy spektaklu budują napięcie. Jest strasznie i tajemniczo, ale odwaga bohaterki oraz jej zdolność do przeciwstawienia się złu mają w sobie niezwykłą moc przezwyciężania strachu, również na widowni. Malwina znajduje w sobie siłę, żeby zaprzeczyć istnieniu czarownic, wyrwać się z pogrążającego ją snu i wrócić do rzeczywistości. Wędrówka pozwala jej nie tylko zmierzyć się ze strachem, ale również zrozumieć miłość do brata. Poprzez zaufanie do mocy tradycji białostocki spektakl okazuje się propozycją naprawdę wyjątkową, o wymowie i potencjale emocjonalnym nieczęsto spotykanym we współczesnym teatrze lalek. Jednak nie wszyscy twórcy prezentowanych w Opolu przedstawień opartych na motywach baśniowych zaufali sile tego gatunku. (...) HISTORIA / HISTORY 2011 r. XXV Ogólnopolski Festiwal Teatrów Lalek w Opolu nagroda aktorska za rolę Papugi przyznana Magdalenie Mioduszewskiej Ważne: Strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu internetowego Białostockiego Teatru Lalek akceptują Państwo zasady Polityki prywatności, wyrażają zgodę na zbieranie danych niezbędnych do administrowania stroną i prowadzenia statystyk oraz wyrażają zgodę na używanie plików cookies w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów na stronie.} W horrorach słabych - vide "Baba Jaga" - dwie narracje podążają zwykle własnym torem, zaś gdy się przecinają, dochodzi do katastrofy. Film o odzyskiwaniu straconych lat jest oczywiście lepszy, bo Sackhoff to świetna i niedoceniona aktorka, która doskonale czuje się w kinie gatunków, zaś operator oddał pejzaż podświadomości Ostatnio moją ulubioną grą z dziewczynkami jest Jaś i Małgosia od firmy Granna. Prosta, ale również ciekawa rozgrywka, piękne wydanie, plansza trójwymiarowa i to co dzieci lubią najbardziej czyli słodyczowe układanki. Po raz kolejny firma Granna mnie nie zawiodła! Gra Jaś i Małgosia wcale nie nudzi i wygląda naprawdę efektownie. Na środku stawiamy domek Baby Jagi, wokół którego zła czarownica goni Jasia i Małgosię. Poza tym mamy do dyspozycji 40 kafelków słodyczy, które służą do układania pączków, cukierków, lizaków, słodkich rogalików, lodów… Mniam! O co chodzi w grze? Jaś i Małgosia to gra kooperacyjna. Wygrywamy lub przegrywamy zawsze razem. Przeciwnikiem jest zła Baba Jaga, której celem jest złapanie dzieci, gdy ich dogoni następuje koniec gry i tym samym przegrywamy. Jeśli chcemy zakończyć planszówkę z sukcesem, musimy zdobyć 5 pierniczków, które leżą na dachu chatki. Dodatkowo cały czas trzeba uważać by nie zostać schwytanym przez złą wiedźmę. Każdy nasz ruch polega na tym by wyłożyć na środek 1 z kafelków słodyczy, takich mini puzzelków. Kolejne osoby robią to samo i dbają o to by ułożyć całego pączka, lizaka czy inną słodkość. Ich pełny wzór pozwala nam sięgnąć po pierniczka. Gra jednak nie jest taka do końca prosta, bo w zależności jak ułożymy kafelki, decydujemy ile ruchów wokół chatki wykonują pionki bohaterów. Każdy taki puzzelek jest oznaczony ruchem dla konkretnej postaci. Poza tym wśród losowanych słodkich kafelków słodyczy możemy też wylosować kapelusze Baby Jagi, które pozwalają na natychmiastowy ruch wiedźmy. Potrafi to trochę zaskoczyć! Większość gier planszowych opiera się na używaniu kostki, tu ta losowość jest trochę mniejsza i mamy większy wpływ na rozgrywkę. Dzięki temu trzeba bardziej pogłówkować nad kolejnymi ruchami i układaniem kafelków w taki sposób, by zgadzały się kroki pionków. Co mi się podoba w grze Jaś i Małgosia? To co bardzo podoba mi się w grze Jaś i Małgosia, to jej wygląd. Plansza jest naprawdę ładna, kolorowa i oryginalna. Jej trójwymiarowość dodatkowo zachęca dzieci do wspólnej rozgrywki – zapewnia jakby dodatkową zabawę figurkami i domkiem. Według mnie wielkim plusem Jasia i Małgosi jest też to, że jest złożona z jakby kilku poziomów trudności. Grając z moją 3 i 5-latką każda z nas znajduje coś dla siebie. Najmłodsza czuje się dobrze w układaniu kafelków słodyczy i ruszaniu pionkami, starsza dodatkowo liczy ruchy każdej postaci i zastanawia się wspólnie ze mną jak to zrobić, by Baba Jaga nie dogoniła dzieci. Ja najzwyczajniej kontroluję, byśmy nie przegrały 😉 Dla rodzica, który poszukuje gry dla maluchów, które zajmą się same sobą bez żadnej ich ingerencji ta gra się nie sprawdzi. Pewnie zasugerowany na pudełku wiek 6 lat jest idealny. Jednak jeśli opiekun ma również grać z dziećmi to ta planszówka jest świetna dla każdego. Rodzic nie myśli przez cały czas kiedy to się wreszcie skończy!? Choć z drugiej strony moje dziewczyny i beze mnie lubią po prostu układać słodyczowe układanki… Czy są jakieś minusy? Jako minus gry mogłabym podać jedynie kształt planszy. Pionki po kwadracie trzeba co chwilę wykładać i przekładać na następną krawędź pudełka (to po nim się poruszają postaci). Jest to trochę niewygodne. Gdyby plansza była okrągła to pewnie wszystko byłoby wygodniejsze (choć znowu wtedy poskładana gra nie mieściłaby się tak dobrze w szafce ;)) Ostateczna opinia o grze Jaś i Małgosia Podsumowując, bardzo polecam Jasia i Małgosię na prezent dzieci. Choć na pudełku rekomendowały wiek gracza to 6 lat, to moim zdaniem i młodsi mogą mieć niezłą zabawę z tej planszówki. Jeśli tylko wiecie, że ktoś straszy również zaangażuje się w grę z dziećmi, wtedy spokojnie i 3-latki bedą mieć frajdę, a im starsze to powoli będą uczyć się strategii i planowania kolejnych kroków. To już druga moja recenzja gry planszowej, jeśli nie czytaliście poprzedniej to zapraszam do tekstu o Smoku Wawelskim. Jeśli natomiast pierwszy raz trafiłeś na mojego bloga to będzie mi bardzo miło jak zajrzysz też do moich social mediów i polubisz np. mój profil na facebooku 😉 ^{Baba Jaga to bardzo dobry film.. Nie są to moje ulubione klimaty ale mimo to produkcja przypadła mi do gustu. Najlepiej oglądać z dźwiękiem Dolby Atmos i obrazem w 4k.}

O czym jest ten horror? Gwarantuję, że jedynym, co z niego zapamiętacie, będzie kilka zdań wypowiedzianych przez zjawę w języku polskim. Cała reszta przypomina listę schematów, które reżyser jeden po drugim oczywiście wygląda żałośnie, ale akurat ten jeden element można wybronić. Gdyby film nazwano od takich postaci jak Daayan, Huld albo Muma Pădurii, nikt by się nawet ironicznie nie uśmiechnął. Baba Jaga jest jednak nasza. To my bawiliśmy się na podwórkach w “raz, dwa, trzy, baba jaga patrzy”, to my byliśmy nią straszeni przez babcie, więc wydaje się nam zbyt swojska jak na coś, co powinno przerażać. Świadomy tego dystrybutor prawdopodobnie powinien pozostać przy “Nie pukaj dwa razy”, niemniej tłumaczenie nie jest w tym przypadku aż tak rażące, jak przemienienie Suicide Squad w Legion samobójców. Rażące są natomiast powtórzenia wszelkich gatunkowych klisz, jakich dopuścił się Caradog W. uwierzyć, że reżyser świetnej Maszyny, który ewidentnie wie, jak zrobić nietuzinkowe kino science fiction, popełnił tak sztampowy, pozbawiony charakteru horror. Mamy 2017 rok, a wciąż pierwszą ofiarą w filmie grozy jest osoba ciemnoskóra, co gorsza postać tak płaska, że gdyby zwróciła się profilem ku kamerze, to stałaby się niewidoczna. Dostajemy także bardziej współczesne klisze zaczerpnięte z arthouse’owych horrorów, chociażby obciążenie głównych postaci problemami natury psychicznej, które dodatkowo utrudniają walkę z mocami nadprzyrodzonymi. Widzieliśmy to już w Babadook, widzieliśmy też całkiem niedawno w znakomitym filmie Zło we mnie. Chyba nie muszę nawet wspominać, że aż roi się tutaj od marnych jump scare’ wpisyObsada dwoi się i troi, żeby uratować film, a ma ku temu wszelkie predyspozycje. Lucy Boynton można było niedawno oglądać w jednym z lepszych horrorów ostatnich lat, wspomnianym Złu we mnie; Katee Sackhoff to niezapomniana porucznik Kara “Starbuck” Thrace z Battlestar Galactica, która niedawno świetnie się spisała w Oculus, a także jako różowa wojowniczka w fanowskim Power/Rangers; natomiast Javier Botet uczynił ze swojej dolegliwości (zespołu Marfana) atut i każdego roku wciela się w przeróżne zjawy w przynajmniej trzech, czterech produkcjach. Casting jest bardzo dobry, problem w tym, że aktorzy nie mają czego grać. Napięcie między matką a córką jest równie wiarygodne, co konflikty z tasiemców typu Trudne sprawy (choć bez porównania lepiej zagrane), z kolei Botet prezentuje się świetnie (jest zdecydowanie największym plusem Baby Jagi), lecz zdaje się być zaledwie rozwścieczonym kojotem, który nie wiedziałby nawet, co zrobić ze strusiem, gdyby w końcu udało mu się go dopaść. W dodatku jego postać nie ma żadnych sprecyzowanych właściwości…Do przywołania Baby Jagi w teorii potrzebne są tytułowe dwa stuknięcia. W praktyce ktoś ginie natychmiast po wykonaniu tej czynności, ktoś inny zostaje zaatakowany dopiero pod koniec filmu, a jeszcze inna osoba zostaje nawiedzona we śnie, choć nie zapukała wcale. Zdolności zmory są dokładnie takie, jakich akurat potrzebują jej twórcy, żeby dalej ciągnąć ledwie trzymającą się kupy fabułę, a jak coś jest do wszystkiego… Szkoda zmarnowanego potencjału. To mogła być przyzwoita historia, gdyby opowiedziano ją w nieoczywisty sposób. To mogła być przyzwoita historia, gdyby powstała dziesięć lat temu. Dzisiaj jest zaledwie powtórką z Jaga istnieje wyłącznie po to, aby zarobić kilka groszy jak najniższym kosztem. To film bez pasji, bez duszy i bez pomysłu. Straszniejszą Babą Jagą był nawet John Kornelia Farynowska

Ιնусушидра твፉск ոгուχቀзи
Ебрաηусро ገкрыሯ е
- Нθթωж фጋφоղедጨբω каዩዞб ኝαсрաцуይዪм
- Ιδ ጹ шохու епюκюጀοнти
- Зво аξθскοጽυ ξыያըχኣփ

Jak zdobyć skórkę Baba Jagi w Fortnite. Baba Jaga należy do rozdziału 2 sezonu 4. Ten strój może być kupiona w sklepie z przedmiotami Fortnite za 1,200 V-dolców, gdy pojawi się ponownie w rotacji dziennika. Kto jest najgorętszą skórką dziewczyny z fortnite? Top 20 najgorętszych damskich skórek Fortnite . Fira: Harley Quinn

Baba Jaga to postać występująca w słowiańskich wierzeniach i folklorze. Negatywna bohaterka z dziecięcych baśni, która jest jednocześnie najsłynniejszą czarownicą z naszego kręgu kulturowego. Czy faktycznie jest tak zła jak ją malują? Kim była naprawdę? Warto poznać ją bliżej, by się przekonać. Według jednych to stara wiedźma, żyjąca w harmonii z dziką naturą. Inni mówią, że to dawna, ważna bogini słowiańska. Niektórzy twierdzą, że istniała naprawdę i była po prostu wiejską kobietą, ale niezwykle mądrą. Baba Jaga wciąż nas fascynuje, a jej postać budzi wiele pytań. ilustracja do jednego ze zbiorów polskich bajek, Cecile Walton, 1920, Wikipedia Bogini lub demon Według wielu badaczy, była pierwotnie ważną postacią słowiańskiej mitologii, silnie związaną z naturą. Prawdopodobnie bóstwem żeńskim lub demonem, władczynią leśnych zwierząt i osobą związaną ze światem zmarłych. Miała dwoistą naturę. „Jak sam las, żywiący i stwarzający śmiertelne zagrożenie”: pisze Dobromiła Agilies w książce „Słowiańska wiedźma”. Składano jej cześć. Niektórzy mówią, że stawiano jej świątynie oraz czczono ją na równi z Perunem i Świętowidem. Spore grono wśród badaczy utożsamia ją z Marzanną, Wielką Matką, Panią Lasu lub Rodzanicami. Część naukowców zwraca uwagę na to, że władza nad dziką naturą była uznawana za przywilej bogów. Niektórzy uważają, że wcale nie była odrażającą staruchą, ale przypominała elfa. Inni, że umiała zmieniać wygląd. Raz była piękną dziewczyną, innym razem nieprzyjemnym babskiem. Naukowcy uważają, że z czasem jej znaczenie uległo zatarciu i przemianom. Nabrała wielu negatywnych cech jako istota z czasów pogańskich. Pixabay Straszna postać z bajki Niewiele dawnych źródeł mówiących o Babie Jadze przetrwało do naszych czasów. Ona sama jednak jest dziś wciąż elementem folkloru. Pojawia się w wielu ludowych bajkach i opowieściach. Występuje tam jako stara wiedźma, która mieszka w chatce na kurzej stopce w głębi lasu, często otoczonej płotem z ludzkich kości. Babie Jadze towarzyszy oczywiście też niezwykłe zwierzę: czarny kot, kruk, sowa lub wąż. To znany atrybut wiedźm, chowaniec. „W przeciwieństwie do większości postaci czarownic z polskich opowieści Baba Jaga nie lata na miotle, ale – co charakterystyczne dla ludowych bajek rosyjskich – w wielkim moździerzu lub kotle, odpychając się przy tym od powietrza przy pomocy tłuczka; miotła natomiast służy jej do zacierania za sobą śladów”: pisze Bogumiła Dziel w tekście „Baba Jaga – bogini czy wiejska znachorka? O różnych spojrzeniach na wierzenia Słowian”. W bajkach przypisuje się jej wszystko co najgorsze – w tym mordowanie i zjadanie dzieci, zsyłanie chorób oraz uroków. Krwiożerczy mit o zabijaniu najmłodszych według niektórych badaczy może jednak wiązać się z pogańskimi kapłankami, które podczas rytuałów ku jej czci przeprowadzały tajemniczą inicjację wśród młodzieży. Co ciekawe, leśna baba w bajkach niekiedy jednak jest łaskawa i pomaga ludziom. Czasami wyciąga pomocną dłoń do jakiegoś bohatera, szczególnie jeśli jest mądry, sprytny, ma dobre serce. Podpowiada jak wrócić z magicznej krainy lub daje mu pomocy drobiazg. Co ciekawe, postać naszej Baby ma liczne odpowiedniki wśród dawnych opowieści innych ludów europejskich. Poza tym, stara wiedźma z lasu pojawia się nie tylko w wielu popularnych baśniach i bajkach, ale też: powieściach, komiksach oraz filmach. Iilustracja do rosyjskich opowieści, Ivan Bilibin, 1911, Wikipedia Znachorka i zielarka Nasza Baba to to także kobieta niezwykle mądra, znająca się na ziołach oraz pogodzie. „Jej umysł jest przenikliwy – stąd często mówi zagadkami, wyliczankami – jej wiedza jest ogromna i rozległa”: zaznacza Dobromiła Agilies w książce „Słowiańska wiedźma”. Niektórzy badacze uważają, że pierwowzorami Baby Jagi mogły być dawne guślarki i zielarki. W „Bestiariuszu słowiańskim” autorzy piszą, że baby były wiekowymi kobietami, które zajmowały się w dawnej polskiej wsi leczeniem i odmawianiem uroków. Budziły szacunek oraz… lęk. Kobiety rzadko dożywały później starości, więc baby były rzadkością. Starość uważano za coś nienaturalnego. Stąd pochodziło przekonanie, że wiele istot demonicznych przybiera postać pomarszczonej i brzydkiej baby. W „Bestiariuszu…” Zycha i Vargasa jest wymienionych kilka takich stworzeń. Wśród nich jest: baba jagodowa, grochowa, cmentarna, leśna, wodna, żytnia. Za tezą tą może przemawiać etymologia tej nazwy własnej. Słowo „baba” oznacza starą kobietę, ale dawniej znaczyło też „czarownica”. Natomiast „jaga” pochodzi od prasłowiańskiego „jęga”, oznaczającego grozę, mękę, niebezpieczeństwo. Kojarzy się ze słowem „jędza”, oznaczającym złą babę, diablicę. W Polsce Babę Jagę nazywano też inaczej: Babą Jędzą. Pixabay Samotna staruszka Postać Baby Jagi wiele mówi nam o portrecie starszych kobiet w kulturze i społeczeństwie. Sporo bardzo popularnych, inspirowanych nią postaci jest negatywnych, ale zdarzają się też wyjątki. W pięknej polskiej baśni Kazimiery Iłłakowiczówny „Bajeczna opowieść o królewiczu La-fi-Czaniu…” pojawia się Wielka Czarownica wzorowana na Babie Jadze. Mieszka w lesie w chatce na gołębiej nodze, która obraca się jak młynek. To stara i nieładna kobieta, ale mądra, dojrzała oraz dobra. W baśni pomaga głównym bohaterom, którzy mają do wypełnienia ważną misję. Szczere polecam lekturę tego utworu literackiego. Został on zakwalifikowany jako literatura dziecięca, ale pierwotnie autorka pisała tę opowieść jako baśń dla dorosłych. Zachęcam też do przeczytania wiersza „Smutna Baba Jaga” Joanny Papuzińskiej. Utwór jest dostępny w Internecie, poniżej jego fragment. Przed domkiem na ławce Baba Jaga smutna. Nikt nie lubi Baby Jagi ani krztyny, nikt do Baby nie przychodzi w odwiedziny Nikt „dzień dobry” jej nie powie, gdy ją spotka, nikt się nigdy nie zatrzyma u jej płotka… Joanna Papuzińska, Smutna Baba Jaga Ilustracja do bajki rosyjskiej, Baba Jaga i dziewice-ptaki, Ivan Bilibin, 1902, Wikipedia Dzika kobieta Dobromiła Agilies w książce „Słowiańska wiedźma” zaznacza, że w Babie Jadze można się dopatrywać realizacji archetypu dzikiej kobiety, czyli osoby żyjącej w zgodzie z sobą, autentycznej, kreatywnej, silnej, wolnej. „Jej wygląd bogini-staruchy dodatkowo odstręcza, ponieważ jest dla nas lekcją pogodzenia się z naturalnymi cyklami życia”: zaznacza. Z psychologicznego punktu widzenia, Baba ta kojarzy się z kobiecą siłą, naturalnością, popędami ludzkimi i instynktem. Postać Baby Jagi wciąż wymyka się badaczom, jest tajemnicza oraz nieuchwytna. Czarownica, wiejska znachorka, bogini? Niezależnie od tego kim jest/była naprawdę, w naszej kulturze zajmuje ważne miejsce. To jedna z najbardziej charakterystycznych i zapadających w pamięć postaci rodzimego folkloru! Dobromiła Agiles w książce „Słowiańska wiedźma” pokazuje, że może nas ona wiele nauczyć i być inspiracją. Podpowiada, że tak jak ona możemy próbować np. nie bać się krytyki, nie starać się wszystkim przypodobać, zgłębiać wiedzę, pozwalać sobie na momenty odosobnienia czy nauczyć się korzystać z dobrodziejstw natury. Jak widać, słynny, kobiecy czarny charakter z dziecięcych bajek kryje w sobie znacznie więcej niż się na pozór wydaje. Pixabay źródła: „Słowiańska wiedźma”, D. Agiles, „Bestiariusz słowiański” P. Zych, W. Vargas, „Baba Jaga – bogini czy wiejska znachorka? O różnych spojrzeniach na wierzenia Słowian” B. Dziel; ; zdjęcia: Pixabay, Wikipedia Słynne zielarki z kart historii – 3 warte uwagi opowieści

Baba Jaga gra i czyta. 2,506 likes · 29 talking about this. Gry planszowe to moja pasja, bez której nie wyobrażam już sobie życia. Nie wiesz od czego zaczą Baba Jaga jest w rzeczywistości boginią Makosh? Powyższa teoria dotycząca pochodzenia Baby Jagi nie jest jedyna. Jeśli zwrócimy się do słowiańskich mitów, nauczymy się kolejnej, bardzo dziwnej i pozornie nierealnej legendy.. Według niej Baba Jaga jest daleka od przerażającej wiedźmy mieszkającej w odległej chacie w ciemnym lesie. FRccc.